«اساس همه شکستها و پیروزی ها از خود آدم شروع مى شود. انسان اساس پیروزى است و اساس شکست است. باور انسان اساس تمام امور است.» این جملات بخشی از بیانات ارزشمند حضرت امام در مورد خود باوری و رهایی از وابستگی است که صبح روز سی و یکم فروردین ماه 1360 در جمع پرسنل صنایع نظامى کشور ایراد فرمودند.
رهبر کبیر انقلاب با تذکر این نکته که تبلیغات قدرتها در مورد ناتوانى ملتها به جهت استعمار آنان است بیان داشتند:
«غربیان و در سابق انگلستان و بعد از او امریکا و سایر کشورهاى قدرتمند دنبال این بودند که با تبلیغات دامنه دار خودشان به ممالک ضعیف بباورانند که ناتوان اند، بباورانند که اینها نمى توانند هیچ کارى انجام بدهند؛ اینها باید در صنعت، در نظام، در اداره کشورها، دستشان به طرف قدرتهاى بزرگ از شرق و غرب دراز باشد. آنهایى که مى خواستند مخازن این کشورهاى ضعیف را ببرند، نقشه هاى درست فکر کرده آنها این بود که مردم این کشور را، ملت این کشورها را، باورشان بیاورند که خودشان ناتوانند؛ ناتوانى را به خورد کشورهاى مستضعف بدهند و خود مردم باور [کنند] که ما نمى توانیم صنعتى را خودمان ایجاد کنیم و نمى توانیم لشکرى را خودمان اداره کنیم و نمى توانیم اداره مملکت خودمان را بکنیم. این باور که به وسیله تبلیغات غربزدگان در این ممالک پیاده شد، این کشورها را به تباهى و عقب ماندگى کشاند. هر کارى را که انسان باورش این است که ضعیف است نسبت به آن کار، نمى تواند آن کار را انجام بدهد. هر قدر، قدرت ارتشى زیاد باشد، لکن قدرت روحى نداشته باشد و باورش آمده باشد که در مقابل فلان قدرت و فلان قدرت نمى تواند ایستادگى کند، این ارتش محکوم به شکست است و هر کشورى که اعتقادش این باشد که نمى تواند خودش صنعتى را ایجاد کند این ملت محکوم به این است که تا آخر نتواند.»
حضرت امام خودباورى را اساس انقلاب ملت ایران دانسته و خاطرنشان ساختند:
«شما چنانچه باورتان آمده باشد که نمى توانید صنعت درست بکنید و نمى توانید صنایع بزرگ و کوچک را و چیزهایى که احتیاج به غرب بوده است خودتان آنها را درست بکنید، تا این باور هست، نمى توانید که انجام بدهید. اول باید خودتان را درست کنید؛ اول باید باورتان بیاید که ما هم انسانیم، ما هم قدرت تفکر داریم، ما هم قدرت صنعت داریم... یک ملت وقتى که یک مطلب را باور کرد که مى تواند انجام بدهد، انجام خواهد داد. اساس، باور این دو مطلب است؛ باور ضعف و سستى و ناتوانى و باور قدرت و قوه و توانایى. اگر ملت این باور را داشته باشد که ما مى توانیم در مقابل قدرتهاى بزرگ بایستیم، این باور اسباب این مى شود که توانایى پیدا مى کنند و در مقابل قدرتهاى بزرگ ایستادگى مى کنند.»
امام راحل استقلال و رهایى از وابستگى را در گِرو خودباورى ملت ها دانستند و خطاب به حاضرین فرمودند:
«این پیروزى که شما به دست آوردید، براى اینکه باورتان آمده بود که مى توانید؛... همین باورِ توانایى، شما را توانا مى کند. اساس این باور است که آنها از ما گرفته بودند. آنها ما را از همه چیز تهى کرده بودند، به طورى که افکار ما، باورهاى ما، همه وابستگى داشت.
اگر افکار یک ملتى وابستگى به قدرت بزرگى داشته باشد، تمام چیزهاى آن ملت، وابستگى پیدا مى کند. عمده این است که افکار شما آزاد بشود، افکار شما از وابستگى به قدرتهاى بزرگ آزاد بشود. اگر افکار شما آزاد شد و باورتان آمد که ما مى توانیم که صنعتمند و صنعتکار باشیم، خواهید بود. اگر افکارتان و باورتان این باشد که ما مىتوانیم مستقل باشیم و وابسته به غیر نباشیم، خواهید توانست. اگر کشاورزان ما باورشان این باشد که ما مى توانیم در کشاورزى به جایى برسیم که صادر کنیم و وابسته به غیر نباشیم، بلکه دیگران به ما محتاج باشند، مى توانند. اگر شماهایى که در صنعت هستید و پرسنل صنعتى [هستید] در ارتش این باور را داشته باشید و به تجربه این باور را امروز دارید که مى توانید صنّاع باشید و مىتوانید کارهاى ابتکارى بکنید، خواهید توانست.
...من امیدوارم که از این به بعد کارهاى بالاتر از شما انجام بگیرد، به طورى که دست ما به طرف غرب و شرق دراز نباشد و خود ما بتوانیم کارهاى خودمان را انجام بدهیم. خود ما بتوانیم که کشور خودمان را به استقلال تامّ تمام، بدون وابستگى در هیچ امرى از امور به غیر، بتوانیم اداره بکنیم. باورمان بیاید که ما هم مثل سایر موجودات عالم مى توانیم کارهایى انجام بدهیم.»
(صحیفه امام، ج14، ص: 306-309)
.
انتهای پیام /*