پرتال امام خمینی(س): پس از تهاجم وحشیانه مزدوران رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه، موج خشم و نفرت ناشی از این فاجعه، از مرزهای کشور فراتر رفت و موجب اعتراض حوزه‏ های علمیه نجف و کربلا شد. این اعتراضات از سوی مراجع، علما و طلاب سراسر جهان اسلام از جمله عراق در دفاع از حقانیت امام راحل ادامه یافت و مراجع با ارسال تلگراف و طومارهایی برای رؤسای کشورهای عربی و اسلامی خشم خود را اعلام کردند. اعتراضاتی که پرده از جنایات رژیم شاه برداشت و اهداف نهضت امام خمینی و مظلومیت روحانیت شیعه را به علما و مسلمانان کشورهای دیگر رساند.

در این میان آیت‏ اللَّه سید محسن حکیم نیز در تلگرافی، از امام خمینی(س) درخواست کرد که به همراه علمای ایران به صورت دسته جمعی به  نجف اشرف مهاجرت کنند که نقشی مهم در در افشای ماهیت ضداسلامی رژیم شاه داشت. 

امام خمینی نیز در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۴۲ در پاسخ به تلگراف آیت ‏اللَّه حکیم جهان اسلام و  علمای اسلام را به وحدت کلمه برای دفاع از حریم اسلام و قرآن دعوت کرد و در باره عدم اجابت دعوت ایشان فرمود:  با هجرت مراجع و علمای اعلام، مرکز بزرگ تشیع در پرتگاه هلاکت افتاده و به دامن کفر و زندقه کشیده خواهد شد؛  متن پاسخ ایشان را بخوانید: 

... تلگراف محترم در تسلیت فاجعه عظمی‏ موجب تشکر گردید. امید است با وحدت کلمه علمای اعلام اسلام و مراجع وقت- کثّر اللَّه أمثالهم- حفظ استقلال مملکت و قطع دست اجانب را نموده، از حریم اسلام و قرآن کریم دفاع کرده، نگذاریم دست خیانت به احکام مسلّمه اسلام دراز شود. ما می‏دانیم با هجرت مراجع و علمای اعلام- أعلَی اللَّه کلمتَهم «۱»- مرکز بزرگ تشیع در پرتگاه هلاکت افتاده و به دامن کفر و زندقه کشیده خواهد شد، و برادران ایمانی عزیز ما در شکنجه و عذاب الیم واقع خواهند شد. ما می‏دانیم با این هجرت، تغییرات و تحولات عظیمی روی خواهد داد که ما از آن بیمناکیم. ما عجالتاً در این آتش سوزان به سر برده و با خطرهای جانی صبر نموده، از حقوق اسلام و مسلمین و از حریم قرآن و استقلال مملکت اسلام دفاع می‏کنیم؛ و تا سر حد امکان مراکز روحانیت را حفظ نموده، امر به آرامش و سکوت می‏نماییم؛ مگر آنکه دستگاه جبار راهی را بخواهد طی کند که ما را ناگزیر به مطالبی کند که به خدای تبارک و تعالی از آن پناه می‏بریم. این جانب دست اخلاص خود را به سوی جمیع مسلمین، خصوصاً علمای اعلام و مراجع عظام- أطال اللَّه بقاءَهم «۲»- دراز کرده، و از عموم طبقات برای صیانت احکام اسلام و استقلال ممالک اسلامی استمداد می‏کنم. و اطمینان دارم با وحدت کلمه مسلمین، سیَّما علمای اعلام، صفوف اجانب و مخالفین درهم شکسته، و هیچ گاه به فکر تجاوز به ممالک اسلامی نخواهند افتاد. ما تکلیف الهی خود را ان شاء اللَّه ادا خواهیم کرد؛ و به إحدی الْحُسْنَیَیْن  نایل خواهیم شد: یا قطع دست خائنین از حریم اسلام و قرآن کریم؛ و یا جوار رحمت حق جلّ و علا: إِنِّی لَا أَرَی الموتَ إِلَّا سَعَادةً و لَا الحَیاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلَّا بَرَماً «۲». اینک دستگاه جبار برای اطفای نور حق به هر وسیله در کوشش است. و اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَو کَرِهَ الکَافِرُونَ روح اللَّه الموسوی الخمینی‏

صحیفه امام، ج‏۱، ص: ۱۸۲

. انتهای پیام /*