قرآن آمده آدم درست کند؛ آدم درست کردن به یک دفعه گفتن نمی شود. معلم اخلاق با یک دفعه بگوید و تمام کند برود نمی شود؛ باید در یک مجلس هم ده مرتبه یک مطلب را هی بگوید، بگوید، بگوید تا در دلها بنشیند. ما باید دائماً به هم سفارش کنیم. حوزه های علمیه به دولت و به ملت و به اینها باید سفارش کنند، دعوت به تقوا کنند، دعوت کنند به وحدت، دعوت کنند به تقوا. مردم، هر کس با هم می نشیند این دعوت را بکنند، اهل منبر که می کنند و باید زیادتر بکنند. مجلس باید در بین صحبتهایشان مردم را بسازند. جنگ مجلس، مثل جنگ دو فقیه می ماند، نه این است که اینها اختلاف دارند. خوب، فقها با هم اختلاف دارند از صدر اسلام تا حالا، اگر این نظرها تصادم با هم نمی کرد فقه ما به این قوت نبود؛ نظرها باید تصادم کنند، دعوا شود باید سر آن. بعضی حوزه هایی که ما ادراک کردیم دعوا بود، استاد یک چیزی را می گفت، شاگرد می ایستاد در مقابلش می گفت، او می گفت، این می گفت، او می گفت تا یک مطلب تا دیگران استفاده می کردند از آن؛ در مجلس هم باید این جور باشد. مخاصمه در کار نیست مباحثۀ علمی است، مباحثۀ اخلاقی است، باید اخلاق به مردم یاد بدهند، دعوا نباید باشد در آن.
صحیفه امام جلد ۱۷ ص ۳۸۲
.
انتهای پیام /*