ساواک قم طى نامه شماره 5321 مورخ 14/ 3/ 42 به عنوان ریاست ساواک تهران، ضمن اشاره به دیدار جمعى از بازاریان تهران در روز 9/3/42 با امام خمینى، اظهارات یکى از آنان را که حاکى از اجیر کردن یک هزار مزدور چماقدار توسط ساواک قم به منظور در هم کوبیدن دستجات مذهبى در روز عاشوراست، منعکس مى کند. این فرد، به استناد اطلاعاتى که به دست آورده است، مى گوید: منظور اجیرشدگان چماقدار، اذیت و آزار علما و حمله به منازل آنهاست.
حضرت امام در این دیدار طی بیاناتی صریح و کوبنده مقابله با دسیسه هاى مزدوران رژیم شاه را در خلال مراسم عزادارى عاشوراى حسینى را متذکر می شوند. بیاناتی که موجب تحریک روحیه انقلابی مردم و زمینه ساز تظاهرات گسترده عاشورا بود که به واکنش وحشیانه رژیم و واقعه خونین 15 خرداد 1342 منجر شد.
«ما افتخار مى کنیم که مانند سید الشهداء روز عاشورا کشته شویم، و بچه هاى ما را اسیر کنند و اموالمان را غارت نمایند. در عوض اسم ما تا ابد باقى خواهد ماند. اولًا، کار اینها با یزید هیچ فرقى نمى کند؛ ثانیاً، اگر بخواهند چنین عملى را انجام دهند و بخواهند دستجات ما را بکوبند و مردم را به قتل برسانند، ما نیز از هم اکنون مانند حسین اعلام مى کنیم که: هر که با ماست به طرف ما بیاید و هر کس که با ما نیست به سمت لشکر یزید برود. یکى از کسانى که بایستى در راه حضرت سید الشهداء آغشته به خون خود شود، خمینى است. حال که چنین است، باید ما روز عاشورا را در قم، کربلاى حسین قرار بدهیم، تا یک کربلاى ثانى درست کنیم؛ و مردم براى زیارت به قم بیایند. چه افتخارى بالاتر از این که در راه دین، در راه حسین، در راه استقلال مملکت کشته شویم. من مى دانم دستوراتى را که در مورد اعزام دسته لاتها از تهران به قم بوده، از طرف رئیس سازمان امنیت قم است. سازمان امنیت قم از مرکز درخواست کرده که براى عاشورا در حدود ششصد نفر از لاتها را مسلح، به قم بفرستند؛ ولى من نمى گذارم رئیس سازمان امنیت و رئیس شهربانى قم هر کارى که دلشان خواست انجام دهند. روزى که وقتش برسد، مى دانم با این... چگونه رفتار کنم، و چطور آنها را گردن بزنم. اینها بودند که قم را خراب کردند؛ اینها بودند که درخواست اشخاص لات از تهران کردند و واقعه مدرسه فیضیه را به وجود آوردند.»
(صحیفه امام، ج1، ص: 240 و 241)
.
انتهای پیام /*