بیست و هشتم آذر 1366 ش مصادف با صدور وصیت‌نامه عرفانی – اخلاقی امام خمینی به فرزندشان حجت الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی است. سنت صدور وصیت‌نامه‌های عرفانی- اخلاقی از جمله سنت‌های رایج بین علمای اسلام به تبعیت از بزرگان دین است. بن‌مایه این آثار آیات و روایات در حوزه نظر و استنباط صادر کنندگان به عنوان دستورالعمل است و اگر چه به ظاهر بدواً جهت خواص و نزدیکان صادر می‌شود، اما پس از انتشار صورت عمومی و کاربرد همگانی به خود می‌گیرد.
مجموعه چندین نامه از این نوع که بر خامه امام خمینی (س) جاری شده، در نوع خود از جامع‌ترین این آثار است که نامه مورخه 28 آذر 1366 به حاج سید احمد خمینی(س) از آن جمله است. در این نامه حضرت امام پس از توجه به قدرت و لطف خداوند به مسائلی نظیر بهره‌گیری از نعمت جوانی، دقت در حیله‌ها و مکاید شیطانی، توجه به فطرت الهی و کمال‌جویی بر مبنای آن، نعمت نظام جمهوری اسلامی و شناخت حیله‌ها و مکر دشمنان نظام و تلاش برای خنثی‌سازی آن سفارش به سید احمد آقا در مورد هجوم اتهامات و افتراها و آزارها به وی و دفاع از ایشان و... اشاراتی دقیق با مضامین بلند عرفانی دارند.
«پسرم! تو با آنکه در هیچ شغلى از شغل هاى سران اسلامى- ایّدهم اللَّه تعالى- وارد نیستى، این سیلى هاى طاقت فرسا را که مى خورى براى آن است که فرزند منى و به حسب فرهنگ غرب و شرق باید من و هر کس به من نزدیک و به ویژه تو که از هر کس نزدیکترى مورد تهمت و آزار و افتراء واقع شود. در حقیقت جرم تو این است که فرزند منى و این در نظر آنان کم جرمى نیست؛ البته بالاتر از اینها هم باید بگویند و خواهند گفت و باید منتظر و مهیا باشى؛ اما اگر ایمان و اعتقاد به حق تعالى داشته باشى و اعتماد به حکمت و رحمت بى پایان او بکنى، خواهى این تهمت ها و افتراها و آزارهاى بى پایان را تحفه اى از دوست براى سرکوب نفسانیت خود بدانى و ابتلایى و امتحانى است الهى براى خالص کردن بندگان خود. پس سیلى ها را بخور و شکر خداوند را بجاآور که چنین عنایتى فرموده و آرزوى بیشتر بکن.»صحیفه امام، ج20، ص442.
.
انتهای پیام /*