جمعى از رهبران سیاسى فلسطین- مسلمانان لیبى، عراق و مصر و مبارزین عرب زبان ایران‏ در قم با حضرت امام دیدار کردند. این دیدار که در روز 17 فرودین ماه 1358 به وقوع پیوست، حضرت امام در تبیین رمز پیروزى انقلاب اسلامى‏ چنین فرمودند:

«ملت ما قبل از اینکه نهضتشان انسانى باشد، اسلامى است و انسانى. همان انسانیتى که اسلام براى او شأن قائل است. ما به قدرت طبیعى بر این مشاکل و بر این مصیبتهایى که وارد شده است فائق نیامده‏ایم؛ براى اینکه قدرت ما به حَسَب طبیعتْ یک قدرت بسیار ناچیزى بود در مقابل قدرتهاى بسیار بزرگ مثل قدرت امریکا و قدرت شاه سابق، با آن ابزارى که اینها در دست داشتند. ما به اینها که غلبه کردیم، ملت ما که در این نهضت پیروز شد، این فقط براى اتکال به خدا بود. در ملت ما یک تحولى حاصل شد که آن تحول سابقه نداشت؛ آن تحول این طور بود که شهادت را براى خودشان فوز عظیم مى‏دانستند. جوانهاى ما الآن هم پیش من مى‏آیند، بعضى از آنها، و مى‏گویند که شما دعا کنید که ما شهید بشویم! این رمزِ پیروزى بود که همان طورى که در صدر اسلام مسلمین با این رمز پیش بردند، ملت ما هم با این رمز پیش برد؛ و با این رمز است که ملتها مى‏توانند پیش ببرند.

امام راه آزادى ملتها را قیام آنها بر علیه حکومت های مستکبر دانسته و بیان داشتند:

«شماها منتظر این نباشید که دولتهاى شما براى شما کار بکنند. من دولتهاى عربى را بیش از پانزده سال است که نصیحت کردم که با هم متحد بشوند و «قدس» را نجات‏ بدهند، و هیچ ابداً در آنها اثر نکرد؛ براى اینکه در فکر این مسائل نیستند. آنها اگر صحبتى هم از این مسائل بکنند، همان صحبتهایى است که شاه سابق ما راجع به پیشرفتها مى‏کرد و راجع به «تمدن بزرگ» مى‏کرد! اینها هیچ یک به فکر امتها نیستند؛ امتها خودشان باید به فکر خودشان باشند. اگر ما بنا بود که بنشینیم تا براى ما دولتها کار بکنند، حالا باز همان عقب‏ماندگى را داشتیم و باز شاه سابق بر ما حکومت مى‏کرد. ما به قوّت ایمان که در شَعْب ما حاصل شد- با آن قوّت ایمان با این ابرقدرتها مخالفت کردیم و بحمد اللَّه پیروز شدیم و دست آنها را کوتاه کردیم. شما اگر بخواهید به مشکلات خودتان پیروز بشوید، اگر بخواهید قدس را نجات بدهید، اگر بخواهید فلسطین را نجات بدهید، اگر بخواهید مصر را نجات بدهید و سایر ممالک عربى را نجات بدهید از دست این عمال، از دست اجانب، ملتها باید قیام بکنند؛ باید ملتها این کار را انجام بدهند؛ ننشینند که دولتها بر این مسائل وارد بشوند. آنها روى مسائلى که براى خودشان صرفه دارد عمل مى‏کنند.»

ایشان  «شهادت» را رمز پیروزى‏ خوانده و خطاب به حضار فرمودند:

«ملتها باید قیام کنند؛ و ملتها باید «رمز» را بفهمند که رمز پیروزى این است که «شهادت» را آرزو بکنند و به حیات، حیات مادى، دنیایى، حیوانى، ارزش قائل نباشند. این رمز است که ملتها را مى‏تواند پیش ببرد، این رمزى است که قرآن آورده است و ملتهاى عرب را، در صورتى که در کمال ضعف بودند، بر دولتهاى بزرگ سلطه داد. قرآن انسان ساخت؛ یک انسان الهى ساخت که با آن قدرت الهى پیشبرد کرد، و کمتر از نیم قرن بر امپراتوریها غلبه کرد. باید این رمز را پیدا کرد: باید تابع قرآن شد. باید «انسان قرآنى» ایجاد کرد. ملتها باید «صورت قرآن» بشوند تا بتوانند پیش ببرند. اگر بخواهند خودشان با دسته‏بندیهاى سیاسى، با اجتماعات عادى، با اجتماعات جمعیتهاى صورى بخواهند پیش ببرند، تا آخر هم نخواهند برد. باید همه مجتمع بشوند و یک انسان الهى بشوند، یک انسانى بشوند که براى خدا جهاد بکنند. اگر همچو شد پیش خواهند برد. و من توصیه مى‏کنم به همه اقشار انسانى و به همه اقشار مسلمین و به همه اقشار عرب که اگر بخواهند اینها غلبه کنند بر مشکلاتشان، باید تربیت اسلامى بشوند؛ باید روى نقشه اسلام حرکت کنند؛ قرآن هادى آنها باشد، «امام» آنها باشد. اگر این طور بشود غلبه خواهند کرد بر همه امور، و اگر این طور نباشد و بخواهند روى موازین عادى و روى موازین- عرض مى‏کنم که- سیاسى و اینها بخواهند پیش ببرند، دولتها همیشه مقدمند بر اینها، و [ملتها] هم پیش نخواهند برد.

ما به خواست خدا من از خداى تبارک و تعالى مى‏خواهم که ماها را بیدار کند و ما را به صورت صدر اول اسلام درآورد و ملتهاى ما را مثل ملت صدر اول اسلام کند که خالصْ ایمان بود و خالصْ قدرت ایمانى بود و قدرت اسلامى بود؛ که غلبه کردند یک جمعیت چند هزار نفرى بر یک امپراتورى که بیشتر از تمام جمعیت این مسلمینى که مى‏خواستند جنگ بروند [بود]. دو مقابلِ این جمعیت پیشقدمهایشان بودند، و در عقبْ ... زایدِ بر این داشتند! این پیشقدمهایشان دو مقابلِ تمام جمعیت اسلام بود و مع ذلک اینها بر آنها غلبه کردند! و این نبود جز اینکه ایمان بود که غلبه پیدا مى‏کرد. و در ایران هم این معنا پیدا شد، و این معنا بود که ایران را مقدم کرد و بر این ابرقدرتها غلبه داد.»

 

منبع: صحیفه امام، ج‏6، ص: 502-504

. انتهای پیام /*