حضرت امام خمینی(س) در تاریخ 12 بهمن سال 57 بعد از حدود 15 سال دوری از وطن به خاک میهن و آغوش ملت بازگشتند و 10 روز پس از آن یعنی در تاریخ 22 بهمن 57 انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید.
به دنبال آن، رهبر کبیر انقلاب که در مدت زمان کوتاهی پس از پیروزی انقلاب اسلامی توانسته بودند اوضاع کشور را تا حد زیادی ساماندهی و دولت موقت را تشکیل دهند تصمیم به عزیمت به شهر قم می‌گیرند.
تقریبا یک ماه پس از ورود امام به کشور و با تغییر برنامه و تاخیر دو روزه از سه شنبه هشتم اسفند به پنج‌شنبه دهم اسفندماه 57، رهبر انقلاب وارد شهر قم و با استقلال گسترده مردم، علما و فضلای این شهر رو به رو می‌شوند.
امام خمینی(س) پس از عزیمت به شهر قم در مدرسه فیضیه حاضر و در آنجا به ایراد سخن می‌پردازند «من از عواطف ملت ایران و از عواطف هموطن‌های خودم، قمی‌ها تشکر می‌کنم. من قبلاً گفته بودم که از قم «علم» منتشر می‌شود، از قم «قدرت» منتشر شد. قم نمونه بود و من مفتخرم که در قم هستم. من پانزده سال یا قدری بیشتر از شما دور بودم لکن دلم اینجا بود؛ با شما بودم. شما غیرتمندان، شما پاک جوانان، سرمشق همه شدید.» (صحیفه امام، ج6، ص277)
این‌ها گوشه‌ای از بیانات بنیانگذار جمهوری اسلامی در مدرسه فیضیه است که خود نشان دهنده اهتمام ویژه امام به شهر و مردم قم و یکی از دلایل حضور ایشان در این شهر است.
آیت الله هاشمی رفسنجانی نیز در خاطرات خود در باره ورود امام به شهر قم چنین نقل می‌کند:«اوایل اسفند 57، مقارن است با تصمیم امام براى رفتن به قم. به همین منظور، خیلى سریع اقدام کردند که نهادهاى اصلى نظام، شکل قانونى بگیرد. البته در آن ایام، معمول نبود که انقلابی‌ها چنین کارى بکنند و عموماً شکل گیرى نهادهاى نظام جدید در انقلاب‌هاى مهم، ده - پانزده سالى طول کشیده بود. ما هم قبول داشتیم که ایشان به قم بروند، چون در قم هم به ایشان دسترسى داشتیم و جاى نگرانى نبود. نظر ایشان این گونه بود که در قم باشند و ما آن را پذیرفتیم.»
قم و استقبال از امام
همچنین آیت الله هاشمی رفسنجانی در خصوص چگونگی استقبال مردم قم از امام خمینی(س) در خاطرات خود می نویسد:«ورود امام به شهر قم (در تاریخ 10 اسفند 1357)، همانند ورودشان به ایران، شکوهمند و به یاد ماندنى بود.
نزدیک به یک میلیون زن و مرد که از همه جا، جمع شده بودند، کیلومترها در مسیر حرکت امام و به شوق دیدارشان، تجمع کرده بودند. عطر و گلاب می پاشیدند. اسپند دود می کردند. گوسفند قربانى مىکردند و خلاصه به گمانم کسى در این روز به دور از این دایره عشق مراد و مریدى نبود. حتى مراجع معظم تقلید نیز، که عموماً در چنین برنامههایى حضور ندارند، براى استقبال آمده بودند. در این روز، امام به محض ورود به شهر قم در مدرسه فیضیه حاضر شدند و در نطقى از مردم تشکر کردند و ....»
امام خمینی(س) در مدت حضور خود در شهر قم روزهای پرکاری را سپری و حتی بسیاری از دستورات کشوری از دستور تشکیل کمیته امداد، افتتاح حساب 100، قطع رابطه با مصر و ... را از قم صادر می‌کند.
برگزاری 1000 جلسه در مدت 11 ماه اقامت در قم
آیت الله سید علی اکبر مسعودی خمینی که یکی از یاران نزدیک امام(س) در زمان پیروزی انقلاب بود در این رابطه در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: امام خمینی(س) بعد از ورود به ایران در مدرسه رفاه اقامت کردند و قبل از اینکه به ایران بیایند از برادر خود آیت الله پسندیده خواسته بودند که منزلی برای ایشان تهیه کند که نه بالای شهر باشد و نه پائین شهر، زیرا نمی‌خواستند در خانه‌های طاغوتی بالای شهر ساکن باشند و از سویی دیگر نمی‌خواستند در پائین شهر باشد که برای رفت و آمد مردم مشکلی ایجاد شود.
وی افزود: مدرسه رفاه تقریبا در وسط شهر بود ولی امام بعد از یکماه اقامت در تهران در دهم اسفندماه به قم آمدند و چند روز ابتدایی ورود به قم را در منزل آیت الله اشراقی که در خیابان دورشهر (شهید فاطمی) واقع بود ساکن بودند و بعد از آن با توجه به اینکه منزل کوچک بود و امکان پذیرایی از مردمی که به دیدار امام می‌آمدند وجود نداشت، ایشان به منزل آیت الله یزدی که در خیابان بهار و در کنار منزل آیت الله طباطبایی بود نقل مکان کردند که وقتی مردم برای دیدار ایشان می‌آمدند امام از پشت بام منزل با مردم دیدار و سخن می‌گفتند.
آیت الله مسعودی خمینی اظهار داشت: حضرت امام بعد از ورود به قم به مدرسه فیضیه رفتند و در جمع مردم سخنرانی کردند و ایشان تأکید داشتند که انقلاب متعلق به مردم است و این مردم هستند که پشتیبان انقلاب بوده و هستند.
وی ادامه داد: امام خمینی(س) مدت 11 ماه در قم ساکن بودند و در این مدت شاید نزدیک به هزار جلسه برگزار کردند و انتخاب نخست وزیر و رفراندوم و برخی از اتفاقات دیگر زمانی رخ داد که امام خمینی(س) در قم ساکن بودند و از همین جا رهبری انقلاب را بر عهده داشتند و همچنین ایشان در این مدت تقریبا هر شب به منزل مبارزین و علما برای بازدید می‌رفتند.
اما گویی روزهای پرکار و جلسات متعدد و گاها طولانی برای فردی در سن و سال امام خمینی(س) سخت و سنگین است، چرا که بعد از حدود 11 ماه اقامت امام در شهر قم، ایشان دچار عارضه قلبی می‌شوند و در دوم بهمن‌ماه سال 58 مجددا به تهران باز می‌گردد و پس از آن به علت ضرورت رهبری نظام اسلامی از نزدیک و لزوم حضور ایشان در مرکز کشور برای ادامه معالجات تا پایان عمر در تهران می‌مانند و کشور و انقلاب را از همان جا اداره می‌کنند.
منبع: مهر
.
انتهای پیام /*