پرتال امام خمینی(س)- محمد رجائی نژاد: حضرت امام با آن روح الهی خود از ضربه ای که قهر و دشمنی بین یاران و دوستان مبارز به اهداف انقلاب وارد می کرد، خوب آگاه بود. لذا در همه حال و در دوره های مختلف تاریخ نهضت اسلامی مواظب بود که بین دوستان و انقلابیون در عین اختلاف عقیده و دیدگاه، دشمنی و کدورتی پیش نیاید و اگر هم خوی و خصلت طبیعی انسانی موجب این امر می شد، سعی می کرد در راستای حل اختلافها و کدورتها، فوری اقدام نماید و با توصیه به آشتی و مدارا دلهای آنها را به هم نزدیک کرده و صلح و دوستی برقرار نموده و آینده نگری را بر آنان گوشزد کند.
آن عالم ِعامل همیشه و در همه حال؛ چه در حضر و چه سفر، حتی در دوران تبعید متصف به این صفت بود و پیگیر این امور خیر. راضی نمی شد قهر و ناراحتی دوستانش طول بکشد؛ البته این خصلت حضرت امام، هم نشانه ای از درجات ایمانی و خودساختگی و روحیه پدرانه ایشان بود و هم نشانگر رهبری و مدیریت عالی حضرت او.
اقدام امام به آشتی بین یاران: «مبادم بجز آشتی هیچ کار»
از جمله این اقدامات امام، نامه ای است که به فرزندش حاج سید احمد آقا در ایران نوشته است؛ برای آشتى دادن بین دو تن از یاران خود که در بیت و دفتر قم فعال بودند و به دلایلی بینشان اختلاف و کدورتی حاصل شده بود.
زمان این نامه به 20 اسفند 1349 ش، (دوران تبعید در نجف) برمی گردد، حضرت امام خطاب به فرزندش، ضمن تأکید براى آشتى دادن بین آنها مرقوم می کنند:
«احمد عزیزم! ان شاء اللَّه تعالى با سلامت و سعادت قرین باشید. مکتوبى از آقاى صانعى رسید که خیلى مفصل بود و مطالبى نوشته بودند که در صورت صحت، در درجه ثانیه شما و ایشان مسئول هستید و مؤید هرج و مرج است. در هر صورت خوب است بین آقایان صلح و صفا باشد. شما جدیت کنید این دو نفر را اصلاح دهید که موجب نگرانى من بیش از این نشوند... منتظرم خبر اصلاح آنها را بشنوم. من نمى دانم براى چه آقایان اختلاف دارند؛ این چند روز عمر مگر چه ارزشى دارد که انسان دوستان، را برنجاند؟!» (صحیفه امام، ج2، ص 339)
«دل من بدین آشتی شاد کن»
با گذشت حدوداً یک سال از توصیه به آشتی و رفع کدورتها، باز اختلاف و ناراحتی پیش می آید و مجدداً حضرت امام با حوصله و سعه صدر تمام مرقومه دیگری در 21 اسفند سال 1350 نوشته و می فرماید:
«...من به طور کلى اعلام کردم و سفارش آقایان را نموده ام، و مناسب نیست که هر روز من سفارش بنویسم. اگر خود آقایان با هم گله اى دارند، ان شاء اللَّه رفع مى شود... خداوند ان شاء اللَّه امور همه را اصلاح فرماید.» (صحیفه امام، ج2، ص 425)
.
انتهای پیام /*