ماجرای تلگراف امام به آیت الله حکیم و رد پیشنهاد ایشان

بیست و سوم فروردین 1342 ش مصادف با  ارسال تلگراف امام به آیت‌الله حکیم و رد پیشنهاد ایشان مبنی بر مهاجرت علما به عتبات عالیات است. با توجه به وقایع و اتفاقاتی که منجر به واقعه کشتار در فیضیه در دوم فروردین 1342 اتفاق افتاد، حضرت آیت‌الله العظمی حکیم از مراجع بزرگ نجف را بر آن داشت تا به منظور حفظ جان علما و کیان حوزه‌ها در 14 فروردین طی تلگرافی پیشنهاد مهاجرت دسته‌جمعی علمای حوزه قم به عتبات عالیات را مطرح نماید. شاه با تهدید علما آنها را از پاسخ دهی منع کرد، اما جهت‌گیری حضرت امام در این مورد و پاسخ آن بزرگوار به آیت‌الله حکیم در 23 فروردین 1342 یکی از شاهکارهای مبتنی بر عزت و هوشیاری حضرت امام(س) و نشانگر بینش درخشان سیاسی وی در رهبری مبارزه است.[1]  (روزنگار سیاسی امام ص۳۰)«ما مى‏دانیم با این هجرت، تغییرات و تحولات عظیمى روى خواهد داد که ما از آن بیمناکیم. ما عجالتاً در این آتش سوزان به سر برده و با خطرهاى جانى صبر نموده، از حقوق اسلام و مسلمین و از حریم قرآن و استقلال مملکت اسلام دفاع مى‏کنیم؛ و تا سر حد امکان مراکز روحانیت را حفظ نموده، امر به آرامش و سکوت مى‏نماییم؛ مگر آنکه دستگاه جبار راهى را بخواهد طى کند که ما را ناگزیر به مطالبى کند که به خداى تبارک و تعالى از آن پناه مى‏بریم. این جانب دست اخلاص خود را به سوى جمیع مسلمین، خصوصاً علماى اعلام و مراجع عظام- أطال اللَّه بقاءَهم- دراز کرده، و از عموم طبقات براى صیانت احکام اسلام و استقلال ممالک اسلامى استمداد مى‏کنم. و اطمینان دارم با وحدت کلمه مسلمین، سیَّما علماى اعلام، صفوف اجانب و مخالفین درهم شکسته، و هیچ گاه به فکر تجاوز به ممالک اسلامى نخواهند افتاد. ما تکلیف الهى خود را ان شاء اللَّه ادا خواهیم کرد؛ و به إحدى الْحُسْنَیَیْن نایل خواهیم شد: یا قطع دست خائنین از حریم اسلام و قرآن کریم؛ و یا جوار رحمت حق جلّ و علا.»[2]