حضرت امام در تمام دوران پس از تبعید علیرغم همه سختی‌ها و گرفتاری‌های پدید آمده، هیچگاه دست از مبارزه نکشید و با سخنرانی‌ها، پیام‌ها و نامه‌های خود، همواره امید به پیروزی را در دلها زنده نگاه می‌داشت.
پیام 27 فروردین 1346 خطاب به علما و روحانیون حوزه‌های علمیه قم، مشهد و تهران به مناسبت افزایش فعالیت‌های رژیم شاه بر علیه حوزه‌های علمیه و سفارش به لزوم استقامت در برابر توطئه‌های آن رژیم، نمونه‌ای از این امیدآفرینی‌ها در آن دوران سیاه ستمشاهی است. (روزنگار زندگی و تاریخ سیاسی اجتماعی امام خمینی(س)، ص 35)
متن این پیام را در ادامه می خوانید:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
خدمت ذى شرافت حضرات فضلا و محصلین حوزه مبارکه قم و مشهد و تهران و سایر حوزه هاى علمیه- ایّدهم اللَّه تعالى
این جانب در این تبعیدگاه و غربت، از اوضاع اسفانگیز ایران و خصوص حوزه هاى دینیه- کم و بیش- مطلع و در رنج به سر مى برم. مى دانم که دستگاه جبار چه خواب هاى خطرناکى دیده است براى اسلام و مسلمین و احکام مقدس قرآن و خدمتگزاران به دیانت مقدسه. شما در نظر آنها مجرم هستید؛ جرم شما خدمت به دیانت و قرآن و مخالفت با سلطه اجانب بر کشورهاى اسلامى است؛ جرم شما مخالفت با دستگاه ظلم و استبداد و غارتگرى و چپاول است؛ جرم شما دانش شماست و عدم تسلیم کورکورانه در مقابل اجانب و دست نشاندگان بى حیثیت آنهاست. این جرم را دانشگاهیان و طبقه تحصیل کرده و جوان هم دارند لذا با محرومیت ها و رنجها و سختی ها مواجه مى باشند.
نقشه استعمار محو اسلام و احکام مقدس قرآن است. دستگاه جبار مجرى مقاصد شوم آنهاست؛ نقشه آن است که به اسم اصلاحات، مملکت را به حال عقب افتادگى نگاه دارند و به اسم دانش دوستى و سپاه دانش، دانشگاه و مدارس علمیه را بکوبند و با نام اسلام احکام مقدس آسمانى را پایمال کنند و با اسم مقدس اسلام و قرآن احکام مسلّمه آن را یکى پس از دیگرى محو کنند. شما باید به نظام اجبارى بروید و در حبس و زجر و فشار و اهانت و تبعید به سر برید تا راه براى عمال اجانب و عمال اسرائیل باز شود. کاخ نشینان باید در شهوات و هرزگی ها غوطه ور شوند تا خوش خدمتى کنند و طبقه مزاحم یعنى علماى اعلام اسلام و دانشمندان و جوانان بیدار را از سر راه بردارند؛ خطبا و گویندگان باید از گفتار دم ببندند، مگر آنکه از جنایات و خیانت هاى آنها به اسم ترقى و پیشرفت تمجید کنند. نقشه محو و مسخ قانون اساسى است که در آن تضمین اسلام و مذهب و احکام شده است؛ قانونى که در آن تضمین آزادی هاى فردى و اجتماعى شده است باید برود و به جاى آن سرنیزه، اختناق، حبس بیاید. اینها خیالات خامى است که دستگاه دست نشانده و نوکر مآب در مغزهاى تکان نخورده خود پخته اند؛ غافل از آنکه با عواطف و احساسات یک ملت بزرگ نمى توان بازى کرد. غافل از آنکه دستگاه خداى بزرگ را نمى شود به بازى گرفت. من به شما آقایان محترم و به ملت ایران اطمینان مى دهم که دستگاه با شکست مواجه خواهد شد. پیشینیان آنها سیلى اسلام را خوردند، اینها نیز خواهند خورد.
شما فضلاى محترم و دانشجویان جدید و قدیم صبور باشید و استقامت کنید. در مقابل ظلم تسلیم نشوید. اینها رفتنى هستند و شما باقى هستید. سرنیزه در مقابل عواطف یک ملت دوام ندارد. این شمشیرهاى کند و عاریتى در غلاف خواهد رفت. ما روزهاى بسیار سیاه، بسیار وحشتناک و بسیار اسف انگیز در حکومت اسلاف اینها دیده ایم؛ ما با حکومت اختناق و ترور، با حکومت غارت و ستمگرى، با سلب آزادی هاى همه جانبه سالها مواجه بودیم و استقامت کردیم تا آنها رفتند؛ شما هم استقامت کنید تا اینان نیز بروند و به جزاى اعمال خود برسند.
تسلیم نشوید. زیر بار امتحانات پوچ آنها نروید. نقشه آن است که قدم به قدم پیشروى کنند. هر قدر شما عقب نشینى کنید آنها پیشروى مى کنند. آنها کمر به نابودى شما بسته اند. گمان نکنید با ملایمت و تسلیم دست بردار هستند، بلکه با استقامت و ایستادگى و اظهار حق و فریاد مظلومانه عقب مىن شینند.
ملت را و ملل آزاد دنیا را از ستمگرى دستگاه و مظلومیت ملت مسلمان ایران آگاه کنید. با هر وسیله ممکنه جنایات اینها را به دنیا برسانید. خداى متعال با شماست. دست اتحاد و برادرى به هم دهید و از اختلافات جزئى دست بکشید تا زنده بمانید، تا احکام خداوند پایدار بماند.
حضرات مراجع عظام و علماى اعلام- دامت برکاتهم- راضى به محو حوزه هاى دینى با ذلت و خوارى نشوند. مرگ با عزت از زندگانى با ذلت و تحت اسارت بهتر است. از خداى بزرگ عظمت اسلام و مسلمین را خواستار است. وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ انْتُمُ اْلَاعْلَوْنَ انْ کُنْتُمْ مُؤمِنینَ. و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.
روح اللَّه الموسوی الخمینى
(صحیفه امام، ج2، ص: 129-131)
.
انتهای پیام /*