باور حضرت امام بر تأثیر اجتماعی قشر «کارگر» تا بدان حد است که تقریباً بلا استثناء در تمامی سخنرانی ها و پیام های دوران مبارزه یکی از اصلی ترین مخاطبان ایشان می باشند و ویژه در روزهای اوج گیری مبارزه این امر بیشتر خود را نشان می دهد و این البته با دید ارزشی حضرت امام به این امر نمود بیشتری می یابد و اما:در بررسی سیره حضرت امام در موضوع کار و کارگری توجه به نکاتی چند را توصیه می نماید:
1- تأمین رفاه عمومی و به ویژه خدمت به محرومین و محرومیت زدایی راه و رسم همیشگی امام و به عنوان اصلی راهبردی و همیشگی همواره مورد پیگیری و توصیه ایشان بوده و با نگاهی ارزشی، آن را عبادتی برتر، تأمین کننده خیر دنیا و آخرت و ... به حساب آورده است: «ما آن روز عید داریم که مستمندان ما به سطح زندگی رفاهی و تربیت صحیح اسلامی – انسانی برسند». (صحیفه امام؛ ج 15، ص 491)
«گمان نمی کنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد». (همان؛ ج 20، ص 341)
«به همه در کوشش برای رفاه طبقات محروم وصیت می کنم که خیر دنیا و آخرت شماها در رسیدگی به حال محرومان جامعه است». (وصیت نامه سیاسی-الهی؛ صحیفه امام؛ ج 21، ص 445)
و طبیعی است که این دغدغه خاطر شامل حال «کارگران» که از محروم ترین اقشار جامعه هستند، هم خواهد شد.
2- باور امام بر تأثیر اجتماعی قشر «کارگر» تا بدان حد است که تقریباً بلا استثناء در تمامی سخنرانی ها و پیام های دوران مبارزه یکی از اصلی ترین مخاطبان ایشان می باشند و به ویژه در روزهای اوج گیری مبارزه این امر بیشتر خود را نشان می دهد.
3- حضرت امام برای کارگر به معنی خاص آن با توجه به آموزه های دینی ارزش و احترام خاصی قائل بودند و بدان اشاره داشتند:
«از پیغمبر اکرم شنیده اید که نقل شده است که کف دست یک کارگر را - یعنی، همان محلی که کار درش تأثیر کرده و پینه بسته - آنجا را بوسید و این، یک نشان ارزش است برای کارگر در طول تاریخ؛ پیغمبر اسلام، که اولین فرد انسانهاست و بزرگترین انسان کامل است، نسبت به کارگر آن طور تواضع بکند و کف دست او را که علامت کار است، ببوسد! این نکته دارد که کف دست را بوسیده، نه پشت دست را؛ کف دست آثار کار درش هست، می خواهد ارزش کار را به عالمیان اعلام کند، به مسلمین اعلام کند که ارزش کار این است که آنجایی که کارگر کار کرده است، در اثر کار یک نشانه ای پیدا کرده است؛ من آنجا را می بوسم که ملتهای اسلامی و بشر ارزش این کارگر را بداند.». (صحیفه امام؛ ج 16، ص 234)
یا می فرمایند: «رفتار او با کارگر آن بود عرض کردم که کف دست کارگر را با تواضع بوسید و این نشان کارگری را بوسید و برای کارگران افتخار ایجاد کرد. ارزش انسانی را توجه داشت که کارگر [انسان است؛] کارگر آن روز استقلال داشت و هر چه کار می کرد برای خودش بود و استقلال داشت و ارزش داشت و آن ارزش را، محل ارزش را بوسید پیغمبر اکرم و اعلام کرد ارزش کارگر را.» (همان؛ ص 237)
و یا اینکه: «دوم شخص اسلام، علی بن ابی طالب – علیه السلام - است. ایشان خودش یک کارگر بود.» (همان؛ ص 238)
4- با پیروزی انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (س) برای رفاه حال تمام طبقات مستضعف و به ویژه قشر محروم کارگر رسالت خطیرتری را احساس و اقدامات متعددی را برای رفاه حال کارگران، ایجاد رفاه و رفع اختلافات طبقاتی از طریق برقراری عدالت اجتماعی و بهتر شدن اوضاع آنها و برخورداری از یک زندگی آبرومندانه را به انجام رساندند که تأسیس سازمان ها و نهادهای متعدد در این راستا قابل بررسی است و حکم آن حضرت به وزیر وقت کار (مرحوم داریوش فروهر) که در 26 اسفند 1357 صادر شده یک نمونه از آن است. (ر.ک. صحیفه امام؛ ج 6، ص 380 - 381)
5- اما آنچه در پیام 11 اردیبهشت 1358 که نخستین پیام آن بزرگوار به کارگران در روز جهانی کارگر در شأن کار و کارگر صادر شده است، نگاهی متفاوت به کار و کارگر است. این پیام که از مضامین عرفانی بلندی برخوردار است براساس باور ایشان به تأثیر طبیعی روح زنده و پرنشاط کار و کارگری بر طراوت و شادابی جامعه و اعتقاد به ارزش این امر صادر شده در نوع خود، واقعا ً بی نظیر است و می توان با قاطعیت اعلام داشت که هیچ کس در این باب چنین ارزش گذاری را صورت نداده است.
در این پیام: «کار» هم سنگ نور دیده شده که همیشگی و پردوام است و در همه جا ساری و جاری است.
تعریفی جدیدی از کار ارائه شده است که از دقت و ظرافت و معنای فوق العاده ای برخوردار است:کار نظیر «وجود» است که در همه شئون عالم دخالت دارد.
اوج تعریف و تمجید تا آن جا بالا می رود که «.... کار احاطه دارد بر همه عوالم. از اول با «کار» عالم موجود شده است و کارگر مبدأ همه موجودات است. حق تعالی مبدأ کارگری است وکارگر است.» و ...
«کارگران ما، چه طبقه دهقان و چه طبقه کارگران سایر کارخانه ها و سایر جاها، ... برکاتی که درکشور هست مرهون وجود آنها است و لهذا آنها مقدمند برهمه». (همان؛ ص 174)
6- تعبیرات دیگر حضرت امام در این باب هر کدام در نوع خود بی نظیر است:
«عامل ارزش های بزرگ انسانی»، (همان، ج16،ص223) «طبقه شریف، ستون فقرات استقلال کشور و اسطوره سرنوشت ساز و رهایی بخش از وابستگی ها و پیوستگی ها» (همان؛ ج 14، ص 326) و .... حیات یک ملت مرهون کار و کارگر است». (همان؛ ج 12،ص 264)
7- این ارزش گذاریها و در کنار تذکرات حضرت امام درباره آفات و آسیب های اجتماعی دست به دست هم داد و گروه ها و جریانات وابسته به غیر و منحرفی را که در غیاب این اندیشه و شیوه عمل به پیشبرد اهداف خود در بین کارگران دل خوش کرده بود از صحنه عمل خارج ساخت.
.
انتهای پیام /*