همراه با امام در مناجات/ 2

پرتال امام خمینی؛ با سیرى کوتاه در مناجات ‏هاى حضرت امام خمینی(س)، روشن مى‏ شود که تمامى آنها با اطمینان نفسانى و وقار وشوق باطنى و بر کنار از تصرّفات و نفوذ شیطانى و در کمال اخلاص و تابعیت محض از رضاى الهى بیان شده ‏اند.

با توجه به ایام ارشمند ماه مبارک رمضان که در آن قرار داریم، هر روز گوشه ای از مناجات و دعاهاى امام بزرگوار را با هم مرور می کنیم به این امید که روحمان جلا یابد و حلقه ارتباط بنده و معبود تنگتر گردد.

بار الها! ما در حجاب‏ هاى ظلمانى عالم طبیعت و شرک‏ هاى بزرگ هواپرستى و خودخواهى واقعیم، و شیطان در رگ و پوست و خون ما تصرّف دارد و سر تا پاى ما در تحت سلطنت شیطان است، و ما از دست این دشمن قوى جز پناه به ذات مقدّس تو چاره‏اى نداریم، تو خود از ما دستگیرى کن و قلوب ما را به خود متوجه فرما.[1]

بار الها! ما چه هستیم! داود نبى علیه ‏السلام عرض کرد که اگر عصمت تو نباشد، عصیان تو را خواهم کرد![2]

بار الها! تو از سریرۀ بندگان آگاهى و قصور و تقصیر ما را مطلعى و ضعف و ناتوانى ما را مى‏ دانى، تو ما را به رحمت خود غرق کردى، پیش از آن که از تو سئوالى کنیم؛ نعمت ‏هاى تو ابتدایى و تَفَضُّل‏ هاى تو بى‏ سابقۀ سئوال و استعداد است. ما اکنون معترف به تقصیر خود هستیم؛ کفران نِعَم غیر متناهیۀ تو کردیم و خود را مستحق عذاب الیم و دخول جحیم مى‏ دانیم و پیش خود چیزى سراغ نداریم و وسیله ‏اى در دست نداریم، جز آن که تو خود را معرفى کردى به لسان انبیا به تَفَضُّل و ترحُّم وسعۀ جود و رحمت، و ما تو را بدین صفت شناختیم به قدر استعداد خود؛ تو با مشتى خاک چه مى‏کنى جز رحمت و تفضّل؟ «أَینَ رَحْمَتُکَ الواسِعَة؟ أَینَ أیادیکَ الشامِلَةُ؟ أَینَ فَضلُکَ العمیم؟ أَینَ کَرَمُکَ یا کریم؟؛ [کجاست رحمت گستردۀ تو؟ کجاست نعمت‏هاى فراگیر تو؟ کجاست عطاى همگانى تو؟ اى بخشنده کجاست بخشش تو؟].[3]