در پی بالا گرفتن بحث های مربوط به اجبار مردم برای بردن شان به بهشت ، مناسبت دارد نظر بنیانگذار جمهوری اسلامی در این باره را به عنوان فصل الخطاب دعواهای کلامی اخیر بازخوانی کنیم. آنچه می خوانید، نوشته ای از امام خمینی(س) است که در کتاب آداب الصلاة ایشان آمده است. «آداب الصلاة» را حضرت امام در سال 1321 خورشیدی نوشته اند.
«تو اگر به رحمت ارحم الرّاحمین طمع دارى و آرزوى رحمت واسعه دارى، از این رحمت واسعه استفاده کن. طریق وصول به سعادت را باز نموده و چاه را از راه روشن فرموده. تو خود به پاى خود در چاه مى افتى و از راه معوج مى شوى، رحمت را چه نقصانى است؟ اگر ممکن بود طریق خیر و سعادت را به مردم به طور دیگر نشان بدهند، مى دادند، به موجب وسعت رحمت؛ و اگر ممکن بود اکراهاً مردم را به سعادت برسانند مى رساندند؛ لکن هیهات! راه آخرت راهى است که جز با قدم اختیار نمى توان آن را پیمود؛ سعادت با زور حاصل نشود؛ فضیلت و عمل صالح بدون اختیارْ فضیلت نیست و عمل صالح نمى باشد؛ و شاید معنى آیه شریفه لا اکْراهَ فِى الدّین نیز همین باشد. (آداب الصلاة (آداب نماز)، متن، ص: 37)
منبع: عصر ایران
.
انتهای پیام /*