«شما در این چند روزى که به ماه مبارک رمضان مانده به فکر باشید؛ خود را اصلاح کرده توجه به حق تعالى پیدا نمایید؛ از کردار و رفتار ناشایسته خود استغفار کنید؛ اگر خداى نخواسته گناهى مرتکب شده اید، قبل از ورود به ماه مبارک رمضان توبه نمایید؛ زبان را به مناجات حق تعالى عادت دهید. مبادا در ماه مبارک رمضان از شما غیبتى، تهمتى، و خلاصه گناهى، سربزند، و در محضر ربوبى با نعم الهى و در مهمانسراى بارى تعالى آلوده به معاصى باشید.
شما در این ماه شریف به ضیافت حق تعالى دعوت شده اید: دعیتم فیه إلى ضیافة اللّه خود را براى مهمانى باشکوه حضرت حق آماده سازید... همان طور که شکم را از خوردن و آشامیدن نگه مى دارید، چشم و گوش و زبان را هم از معاصى باز دارید. از هم اکنون بنا بگذارید که زبان را از غیبت، تهمت، بدگویى و دروغ نگه داشته، کینه، حسد، و دیگر صفات زشت شیطانى را از دل بیرون کنید...و دایما متوجه باشید این عملى که مى خواهید انجام دهید، این سخنى که مى خواهید بر زبان آورید، این مطلبى که دارید استماع مى کنید، از نظر شرع چه حکمى دارد؟... اگر دیدید کسى مى خواهد غیبت کند، جلوگیرى کنید و به او بگویید ما متعهد شده ایم که در این سى روز رمضان از امور محرمه خود دارى ورزیم. و اگر نمى توانید او را از غیبت باز دارید، از آن مجلس خارج شوید؛ ننشینید و گوش کنید. مسلمین باید از شما در امان باشند. کسى که دیگر مسلمانان از دست و زبان و چشم او در امان نباشند، در حقیقت مسلمان نیست؛ مسلمان ظاهرى و صورى مى باشد؛ لا اله الاّ اللّه صورى گفته است. اگر، خداى نخواسته، خواستید به کسى جسارت کنید، اهانت نمایید، مرتکب غیبت شوید، بدانید که در محضر ربوبى هستید؛ مهمان خداى متعال مى باشید ، و در حضور حق تعالى به بندگان او اسائه ادب مى کنید؛ و اهانت به بنده خدا اهانت به خداست» (جهاد اکبر، ص: 38-42)
همچنان که حضرت امام خمینی تصریح کردند و به خطبه شعبانیه استناد نمودند خداوند متعال بندگان خویش را به ضیافت و مهمانی خود در این ماه فراخوانده است و همه روزه داران میهمان خدا می باشند و حق آن است که مهمان قبل از ورود در این میهمانسرا خویشتن را آماده و مهیا کند و تمام آداب پسندیده را رعایت نماید. طبیعی است که مفهوم این ضیافت با ضیافت های مادی و خوردن و آشامیدن ها تفاوت دارد که این ضیافت و مهمانی معنوی و روحانی است و به همین دلیل باید روح و روان را از زنگارهای سیاه معاصی و گناهان شستشو داد تا در معرض عطایا و بخشش های متنوع مهماندار که تابش انوار جمال و جلال و کرامت های وصف ناپذیر معنوی می باشد قرار گرفت.
از لحظه ای که روزه داران وارد میهمان سرای الهی می شوند و در حالت روزه داری دیده به درگاه حضرت فیاض مطلق می¬دوزند و امید رحمت و محبت و نزول مائده های روحانی و معنوی دارند توجهات حضرت محبوب ازلی و ابدی نیز آغاز می شود و این عنایات و فیض و رحمت ها در صورت رعایت همه موازین و ضوابط روزه خالص و صحیح فرود می آیند و در غیر این صورت هر روزه داری که در سطح و ظاهر مانده است و روزه صوری و ظاهری گرفته است نه گامی به جلو برمی دارد و حجاب و مانعی کنار می زند و نه جلوه ای از لذت های وصف ناپذیر معنوی می یابد که «گنج» را با «رنج» دهند و آن کس که بذر عشق و ایمان و معنویت نیفشاند نهالی را به شکوفایی و باروری درنمی آورد و طبیعی است که حاصلی درو نخواهد کرد.
حضرت امام خمینی روح کلام و پیام رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) را مطرح می نمایند و آن این که: «معناى روزه فقط خوددارى و امساک از خوردن و آشامیدن نمى باشد؛ از معاصى هم باید خوددارى کرد.» (جهاد اکبر، ص: 38) یعنی آن گونه نیست که با امتناع و خودداری از خوردن و آشامیدن روزه محقق گردد بلکه علاوه بر آن «زبان» باید از گناهان و معاصی مربوط به خود که فراوان هستند پرهیز نماید تا روزه راستین تحقق یابد.
این گناهان عبارتند از: دروغ، تهمت، دشنام، غیبت، بدگویی، سخن چینی، استهزا، توهین، هتک حرمت، لقب-گذاری ناشایست، سرزنش و نکوهش، زورگویی، فتنه گری، اختلاف افکنی، نفاق ورزی....
همچنین علاوه بر زبان «گوش» هم باید روزه باشد و از استماع سخنان لغو شنیدن، عیب دیگران شنیدن، تهمت علیه این و آن شنیدن، فحاشی علیه دیگران شنیدن، عیب جویی و پرده دری و سخن چینی و هر فعل و رفتار ناشایست علیه مسلمانان امتناع و خودداری ورزد.
علاوه بر گوش «چشم» نیز باید روزه باشد و به تمام ضوابط و معیارهای شرعی و اخلاقی مربوط به خود عمل نماید.
در کنار زبان و گوش و چشم «دست» نیز باید روزه باشد و به حرام و گناه نیفتد و نیز «پاها» باید روزه باشند و در مسیر باطل حرکت نکنند و به معصیت و فسق و تباهی آلوده نشوند.
و همچنین «قلم» ها باید روزه باشند و به حرام و گناه نچرخند و علیه این و آن در بستر کاغذ فعالیت آلوده و خلاف نباشد.
به این ترتیب اولا آمادگی برای ورود در میهمانسرای الهی یک «اصل» است که باید به آن نظر و عمل دقیق مبذول داشت و همه کسانی که قصد دارند از ایام و لیالی پرفیض رمضان و لحظات ملکوتی و سرشار از معنویت زلال آن بهره وری صحیح و شایسته نمایند و سرزمین جان و روحشان را در معرض ریزش باران های رحمت الهی قرار دهند باید پیش از فرارسیدن رمضان به آماده کردن زمینه های لازم و مساعد در وجود خویش اهتمام ورزند.
ثانیا باید به این واقعیت توجه داشت که روزه هرگز منحصر در امتناع و خودداری از خوردن و آشامیدن نمی شود و علاوه بر خودداری از این عمل گوش و زبان و چشم و دل نیز باید روزه باشند و از معاصی و گناهانی همچون دروغ ،نیرنگ، تهمت، فتنه گری، حسد و نفاق و سایر رذایل اخلاقی پرهیز نمایند تا روزه به معنای واقعی و راستین آن تحقق یابد.
ثالثا یکی از شیوه های توفیق در روزه داری صحیح و کامل با رعایت تمام موازین اخلاق فردی و اجتماعی و سیاسی این است که پیش از رمضان با خداوند متعال عهدو پیمان ببندیم که به مراقبت از خویش بپردازیم تا در طول مدت روزه داری هرگز دامان خویش را به معاصی نیالائیم و حریم زندگی فردی و حیات اجتماعی دیگران را صحنه تاخت و تازهای خود قرار ندهیم و آبروی صالحان و بی گناهان را هتک ننماییم و برای رسیدن به نام و نان و مقام دین خویش را به دنیای ستمگران نفروشیم.
منبع: شفقنا
.
انتهای پیام /*