پرتال امام خمینی(س)؛ با سیرى کوتاه در مناجات هاى حضرت امام خمینی(س)، روشن مى شود که تمامى آنها بااطمینان نفسانى و وقار وشوق باطنى و بر کنار از تصرّفات و نفوذ شیطانى ودر کمال اخلاص و تابعیت محض از رضاى الهى بیان شده اند. با توجه به ایام ارشمند ماه مبارک رمضان که در آن قرار داریم، هر روز گوشه ای از مناجات و دعاهاى امام بزرگوار را با هم مرور می کنیم به این امید که روحمان جلا یابد و حلقه ارتباط بنده و معبود تنگتر گردد.
خدایا؛ درود بى پایان فرست بر مبدأ و غایت ظهور و صورت و ماده اصل نور (که هیولاى اولى است) و هم او برزخ کبراست چنانچه [دَنى] نزدیک شد پس تعینات را رها کرد [فَتَدلّى] و خرامید [فکانَ قابَ قَوسَیْنِ] پس در جایگاه یک کمان کامل با دو قوس وجود و تکمیل دایره غیب و شهود قرار گرفت [أو أدْنى] یا نزدیکتر از آنکه همان مقام عماء است، بلکه در آن جایگاه هیچ مقامى نیست- بنا بر اصح نظریات- (عنقا شکار کس نشود دام بازگیر). (1)
و خدایا؛ درود فرست بر آل او که ظهور الهى را گشایشگر و نور الهى را نمایانگرند بلکه نورٌ على نور هم ایشانند، ریشه و شاخه درخت مبارکه زیتون و سدرة المنتهى [درختى در بالاترین مکان بهشت] هم اوست (2) و هم او جنس و فصل کوْن جامع و حقیقت کلیه است. (3)
(1)- در حدیثى از رسول اکرم (ص) آمده است که خداوند قبل از آنکه مخلوقات را بیافریند در عماء بود، و درباره معناى آن احتمالات زیادى آمده است که یکى از آنها این است که در حجاب اسماء ذاتى بود.
(2)- اینکه صفت مفرد براى ائمه اطهار آمده است با توجه به تعبیرات لفظى است نه معنى.
(3)- کوْن جامع عالَمى است که مقام احدیت جمع اسماء غیبى و شهودى است، و تعبیر دیگرى از انسان کامل است که همه حضرات را در خود جمع کرده است.
(صحیفه امام، ج1، ص: 8)
خداوندا، بار الها، ما دستمان از همه چیز کوتاه و خود مى دانیم که ناقص و ناچیزیم و لایق درگاه تو و فراخور بارگاه قدس تو چیزى نداریم، سر تا پا نقص و عیب و ظاهر و باطن ما به لوث معاصى و مهلکات و موبقات آغشته است، ما چه هستیم که اظهار ثناى تو کنیم! جایى که اولیاء تو گویند: أ فبلسانی هذا الکالّ أشکرک [3] و عجز و ضعف و قصور خود را اعلان کنند، ما اهل معصیت و محجوبین از ساحت کبریا چه بگوییم. جز آنکه با لقلقه لسان عرض کنیم رجاء ما به مراحم تو است و امید و ثقه ما به فضل و مغفرت تو است و به جود و کرم آن ذات مقدس است.
[1] این کلام از «مناجات» خواجه عبد اللّه انصارى است که گفته: «همه از خاتمت بترسند و عبد اللّه از فاتحت.»
[2] در حدیث قدسى آمده است: یا ابن آدم خلقت الأشیاء لأجلک و خلقتک لأجلى. (اى پسر آدم، همه چیز را براى تو آفریدم و تو را براى خودم.) علم الیقین، ج 1، ص 381، باب 5، فصل 3.
[3] «پس آیا با این زبان قاصر سپاس تو بگزارم.» از دعاى أبو حمزه ثمالى. مصباح کفعمى- فصل 45، ص 596. مصباح المتهجّد، ص 534.
(شرح چهل حدیث، ص: 225 و 226)
منبع: نیایش نامه، به کوشش اسماعیل محمدی، ص 35 و 36
.
انتهای پیام /*