یکی از شخصیتهائی که در جای جای زندگی امام خمینی(س) جلوه و بروز بارزی دارد، حضرت علی بن ابی طالب(ع) است. جلوه های بارزی از عدالت، ظلم ستیزی، اخلاص در عمل، عبودیت و بندگی محض و بسیاری ارزش‌های دیگر که همواره امام خمینی(س) نه تنها به عنوان الگو وسرمشق خود به آن ها چشم دارد، بلکه به ویژه در مسائل اجتماعی همواره متذکر آن بوده است. آن چه ذیلا تقدیم می شود، شاهدی بر این مدعا است و ان شاء الله درسی باشد در جهت ترویج اخلاص و صافی در عمل:
«... وقتى قدرت دستتان آمد بیشتر مواظب باشید که متواضع بشوید. وقتى رئیس یک گروهى شدید بیشتر مواظب باشید، که متواضع باشید، براى اینکه اگر سستى کنید، در این قدرت روحى از شیطان زمین مى خورید. شمایى که امروز دارید براى اسلام زحمت مى کشید، ... خدمتهاى شما بسیار ارزش دارد. این ارزش را حفظ بکنید. صورت عمل میزان نیست، آن چیزى که میزان است انگیزه عمل است، معناى عمل است. دوتاست عمل، در صورت مثل هم هستند. شمشیرى که در دست حضرت امیر- سلام اللَّه علیه است فرود مى آید و فرض کنید که عمرو بن عبد ود را مى کشد. این صورت عمل با صورت عمل دیگرى که شمشیر دستش هست و یک کس دیگر را مى کشد، صورت، یک صورت است، هر دو یک شمشیرى است و در دستى است و فرود مى آید و یک کسى را مى کشد، لکن آنى که او را با عبادت ثقلین افضل دانسته اند براى آن انگیزه عمل است، براى آن معنایى است که در آن عمل است نه براى این صورت عمل است. انگیزه عمل است که این عمل را به آنجا مى رساند که «لا یُوازِى عِبادَةَ الثَّقَلَیْن» انگیزه عمل است که چند تا قرص نان جو را که اهل بیت- علیهم السلام- به فقیر و اسیر و چه مى دهند در قرآن چند آیه براى او مى آید. آن چیزى که هست این است که انگیزه عمل الهى است، وقتى الهى شد جبرانش الهى است.» (صحیفه امام، ج18، ص: 209 و 210)
منبع: جماران
.
انتهای پیام /*