بدیهی است در جامعهای که ارزشهای متعالی حاکم باشد، بهترین زمینه برای سالمسازی همهجانبه فرهنگ عمومی فراهم خواهد بود و این خود البته دوام و ماندگاری آن جامعه را بیشتر خواهد کرد. بنا به همین ضرورت است که مجموعه ارزشهای آفریده شده در دوران انقلاب اسلامی و پس از آن به ویژه در دوران دفاع مقدس باید در تار و پود فرهنگ عمومی کشور جاری و ساری شود و دستمایه کلیه فعالیتهای فرهنگی قرار گیرد. از طرفی نقش بیبدیل حضرت امام خمینی(س) و به تبیعت از آن اقدامات شایسته قاطبه مردم ایران و به ویژه رزمندگان دوران دفاع مقدس ارزش آفرینیهایی کرده است که واقعا در تاریخ بینظیر است و یقینا ارزشگذاری اصولی به این ارزشهاست که موجب ترویج و اشاعه آن شده و مقاصد ذکر شده را فراهم میآورد. مطابق معمول، در این زمینه هم حضرت امام خمینی پیشقدم شده و با بیانات و اقدامات درسآموز خود، راه را مینمایاند. در همین راستا این نوشته در نظر دارد با ارائه فرازی از یک پیام آن بزرگوار در آستانه هفته بزرگداشت دفاع مقدس، وجهی از نقشآفرینی بانوان ایرانی در این زمینه را هدیه به خانوادههای ایثار گران عرضه دارد:
«زنان بزرگوار ما در مقابل رژیم ستمکار سابق، و پس از سرکوبی آن، در مقابل ابرقدرتها و وابستگان آنان در صف اول ایستادگی و مقاومت از خود نشان دادهاند که در هیچ عصری چنین مقاومتی و چنین شجاعتی از مردان ثبت نشده است. مقاومت و فداکاری این زنان بزرگ در جنگ تحمیلی آن قدر اعجابآمیز است که قلم و بیان از ذکر آن عاجز بلکه شرمسار است. اینجانب در طول این جنگ صحنههایی از مادران و خواهران و همسران عزیز از دست داده دیدهام که گمان ندارم در غیر این انقلاب نظیری داشته باشد. و آنچه برای من یک خاطره فراموش نشدنی است- با اینکه تمام صحنهها چنین است- ازدواج یک دختر جوان با یک پاسدار عزیز است که در جنگ هر دو دست خود را از دست داده و از هر دو چشم آسیب دیده بود. آن دختر شجاع با روحی بزرگ و سرشار از صفا و صمیمیت گفت: «حال که نتوانستم به جبهه بروم، بگذار با این ازدواج، دیْن خود را به انقلاب و به دینم ادا کرده باشم.» عظمت روحانی این صحنه و ارزش انسانی و نغمههای الهی آنان را نویسندگان، شاعران، گویندگان، نقاشان، هنرپیشگان، عارفان، فیلسوفان، فقیهان و هر کس را که شماها فرض کنید، نمیتوانند بیان و یا ترسیم کنند. و فداکاری و خداجویی و معنویت این دختر بزرگ را هیچ کس نمیتواند با معیارهای رایج ارزیابی کند.» (صحیفه امام،ج16، ص194)
منبع: جماران
.
انتهای پیام /*