سید مصطفی در 30 آذر 1309 ش (21 رجب 1349 ق) و در شهر قم دیده به جهان گشود. نشو و نما در دامن مادری باتقوا و پدری عالم و فرزانه و محیط خانوادگی آکنده از معنویت و صفا و صمیمیت در شکل‌گیری شخصیت مذهبی و علمی وی و نیز برخورداری از استعداد و نبوغ ذاتی از وی شخصیتی فرهیخته و مجتهدی فهیم، فقیه و متکلم و فیلسوف به بار آورد و به درجات بالای علمی و فقهی دست پیدا کرد. او ادیب و صاحب کرسی تدریس اصول و رجال در حوزه های علمیه قم و نجف و صاحب تألیفات متعدد و دارای بینش سیاسی عمیق و شجاع بود. او در دوران مبارزات پدر بزرگوارش چه در مبارزات سال 42 و چه پس از آن تا تبعید و در دوران تبعید در کنار پدر بود؛ و سرانجام پس از 47 سال زندگی پر از تلاش و مبارزه در سحرگاه یکشنبه 1 / 8 / 1356 در نجف به طور ناگهانی و مرموز در خانه خود درگذشت و پیکرش پس از انتقال به کربلا و غسل با آب فرات و طواف بر گرد حرم حضرت حسین (ع) و حضرت ابوالفضل (ع)، در نجف در ایوان مطهر حضرت علی (ع) مجاور قبر علامه حلی به خاک سپرده شد. او با در گذشت خود در برافروختن شعله انقلاب تأثیر بسزایی به جای گذاشت. (روزنگار زندگی و تاریخ سیاسی اجتماعی امام خمینی، ص 231)
امام خمینی در روز اول آبان ماه سال 1356 و در پی شهادت حجت الاسلام و المسلمین مصطفی خمینی در یادداشتی چنین مرقوم نمودند:
یادبود [: اعلامیه به مسلمین ایران وجهان درباره شهادت مصطفی خمینی]
زمان: 1 آبان 1356/ 9 ذی القعدة 1397
مکان: نجف
موضوع: یادداشت تاریخ شهادت آقای سید مصطفی خمینی
بسمه تعالی
إنا للَّه و إنا إلیه راجعون
در روز یکشنبه نهم شهر ذی القعدة الحرام 1397 مصطفی خمینی، نور بصرم و مُهجَه قلبم، دار فانی را وداع کرد و به جوار رحمت حق تعالی رهسپار شد.
«اللهم ارحمه و اغفر له و أسکنه الجنة بحق اولیائک الطاهرین- علیهم الصلاة و السلام»
(صحیفه امام، ج 3، ص: 233)
.
انتهای پیام /*