صبح روز هفدهم دی ماه سال 1362 اعضاى شوراى سرپرستى صدا و سیما در محل جماران با حضرت امام دیدار کردند. موضوع بیانات امام راحل در این دیدار نقش صدا و سیما در ترویج اسلام و چهره ایران و لزوم اصلاح برنامه هاى آن بود. ایشان در ابتدای این دیدار لزوم توجه به کیفیت و محتواى برنامههاى صدا و سیما را یادآور شده و فرمودند:
«من از اولى که انقلاب پیروز شد و این امور به آقایان واگذار شد، راجع به صدا و سیماى جمهورى اسلامى خیلى پافشارى داشتم که مسائلى که آنجا طرح مى شود، و وضع آنجا یک وضعى باشد که خودش مروّج اسلام باشد. اول هم بدتر شلوغ بود، خیلى خیلى ناگوار بود. زمانى که قطب زاده هم بود به ایشان من سفارش کردم که شما این موسیقى ها را بردارید، این چیزهایى که نمى توانید جدا کنید از هم، اصلش آن را نگذارید. ما یک کار حرامى را بکنیم که یک چیزى را مى خواهیم نشان بدهیم، این صحیح نیست، ایشان یا نتوانست یا نخواست، نشد. بعدش هم که اشخاص آمدند مکرر گفتند، که به ایشان هم گفتم که باید این طور باشد که این یک نمایشى از جمهورى اسلامى است، هم محتواى آن و هم کیفیت، در محتوا هم نواقصى بود، خیلى بهتر شده است، لکن باز هم اصل این طور [مطلوب] نیست که نیست، مثلًا بعض امور که لازم است گفته بشود یا کم گفته مى شود، یا گفته نمى شود. بعض امور که چندان لزومى ندارد خیلى تکرار مى شود، این باید یک جورى باشد که این وضع [را] نداشته باشد. و همین طور بعضى از آنهایى که مثلًا تئاترهایش مبتذل است خیلى، تئاترهاى تعزیه اى! من هر وقت باز مى کنم ناراحت مى شوم که اینها خیلى مبتذل درست کرده اند، تئاترهاى متعارفشان اکثراً خوب است. امّا اینهایى که به صورت تعزیهاى درمى آورند اکثراً یک چیز مبتذلى است، خلاصه انسان مشمئز مى شود از آن، حالا ممکن است در بین مردم یک عده اى باشند که او را بخواهند، اما حالا من برداشت خودم است، این را نمایش دادن [در] آن وقت که جمهورى اسلامى این وضع را دارد یک قدرى سبک است براى جمهورى اسلامى، مسائل اساسى باید در آنجا گفته بشود. «اخبار» درست جمع آورى نمى شود از جهان. اخبار مثلًا تکرارى زیاد است؛ عمرشان را صرف مى کنند به همین تکرارهایى که کى باکى صحبت کرد، و کى با کى حرف زد و چى گفته این خیلى کوچک مى کند اینها را باید یک قدرى- حالا که آقایان هستید- اینها را باید ان شاء الله که به تدریج درست [بکنید] این راجع به این جهتش.»
بنیانگذار جمهوری اسلامی با تاکید بر لزوم حفظ موازین اسلامى و آبروى افراد در صدا و سیما خاطرنشان ساختند:
«البته من از آقایانى که در صدا و سیما هستند این توقع را دارم که مسائل را روى مسائل شخصى هیچ وقت نبرند. مسائل، روى مسائلِ مصلحت دولتى خودمان، مصلحت کشور خودمان باشد، یک کسى را من ازش ناراحت هستم، حالا بیایم در صدا و سیما مثلًا چه بکنم، که این چطور است! این با مصلحت کشور مخالف است. ما باید مسائل را اسلامى با آن برخورد بکنیم، اخلاق اسلامى داشته باشیم. و یک وقت خداى نخواسته درصدد کوبیدن یک کسى، درصدد بزرگ کردن بى جاى کسى، کوچک کردن بى جاى کسى، درصدد این مسائل نباید باشیم، ما باید نظرمان بالاتر از این معانى باشد.
کسانى که متکفل صدا و سیما هستند، اینها امانتدار کشور اسلامى هستند. این با جاهاى دیگر فرق دارد، با یک وزارتخانه فرق مى کند. اینها مسائلى هستند که یک وقت مى بینید پخش مى شود، در تمام دنیا پخش مى شود، مسأله به دست آنها مى رسد، هزار جور بساط درست مى کنند. باید به این خیلى توجه بشود که موازینْ اسلامى باشد.»
امام راحل باطرح مسئله اصلاح تئاترهاى مذهبى بیان داشتند:
«تئاترهایشان، نمایشنامه هایشان، اینها را باید خیلى مواظب باشید که مبتذل نباشد. گاهى سازنده است، واقعاً خوب است خیلى، غالباً من از این تئاترهایى که در ایران خودشان تهیه مى کنند به نظرم مى آید خوب است، لکن آن قسمش من نمى دانم چه جورى است که همان قسمى که تعزیه مى گیرند و چه مى کنند، ثناخوانى مى کنند و چه مى کنند، آنها به نظر من خیلى مبتذلند. حالا اگر دیگران بپسندند من حرفى ندارم اما به نظرم این جورى مى آید.
على أىِّ حال کلىِ مطلب این است که [صدا و سیما] یک بنگاهى است که سر و کارش با دنیاست، نه با ما، نه با ایران؛ یعنى مى تواند ایران را معرفى کند یک معرفى خوب به دنیا، و مى تواند معرفى کند معرفى بد به دنیا، این مى تواند بهانه دست خارج بدهد، مى تواند بهانه هاى خارج را سلب بکند. این کاره است، یک چیزى که این کاره است آن وقت هم در ایران شما مى دانید همه دارند، رادیو همه دارند، دیگر نمى شود گفت یک خانه فقیر هست ندارد، پیشتر گوش نمى کردند من خودم هم گوش نمى کردم.
الآن هم علما گوش مى کنند، هم طلبه ها گوش مى کنند، هم فقرا گوش مى کنند، هم دهاتى ها گوش مى کنند، و هرجا هم سیماى جمهورى باشد آنجا هم همین طور است. خوب علاوه اینها در خارج مى رود، پخش مى شود در خارج، و ما باید فکرى بکنیم که مبادا خداى نخواسته ما با دست خودمان براى دیگران بهانه درست کنیم، ما باید کوشش بکنیم اتکال به خدا بکنیم و دیگر هر چه هم شد ما مقصر نباشیم. عمده این است که ما فردا مى رویم پیش خدا مقصر نباشیم. نتوانستیم، غیر از نخواستیم است. اشتباه کردیم، غیر از این است که عمداً کردیم. این را باید جورى کنیم همچو باشد که وقتى آنجا مى رویم رویمان سفید باشد، و لو اینجا شکست بخوریم. شکست اینجا مهم نیست. به نظر من این چیزى نیست.»
رهبر کبیر انقلاب اسلامی در بخشی دیگر از سخنانشان با بین این نکته که انقلاب اسلامی به اشخاص متکی نیست، فرمودند:
«شکست توى کار نیست ان شاء اللَّه، اما گرچه من مى گویم مسأله این حرفها نیست، مسأله گذشته از این حرفها، و من به شما عرض بکنم گاهى وقتها بعضى از نزدیکان، دورها، اظهار نگرانى مى کنند که اگر تو نباشى چه مى شود. گفتم قضیه روى غلتکش افتاد، این دیگر تابع نیست که کى باشد کى نباشد. اینها همان طور که آنها خیال مى کردند که اگر حزب جمهورى را چیز بکنند و این آقایان به این عزیزى را ببرند این به هم مى خورد تمام مى شود، گفته بودند این را که یکى دو تا مانده این دو تا هم بروند، تمام است. خوب این از بى عقلى شان است، یا اینکه تشخیص شان غلط است، یا خیر عمداً مى خواهند بگویند براى اینکه تشویق کنند که آنها را هم بکشند. در هر صورت نه، این روى کار خودش افتاده است، رو غلتکش افتاده است و به دنیا معرفى شده است. دنیا هم حساب رویش باز کرده است»
(صحیفه امام، ج18، ص: 287-293)
.
انتهای پیام /*