اقشار مختلف مردم در صبح 20 دی 1360 به مناسبت میلاد رسول اکرم(ص) ، امام صادق(ع) و هفته وحدت در جماران با امام خمینی دیدار کردند. موضوع سخنان حضرت امام در این دیدار، تشریح برکات انقلاب اسلامی بود. در این جمع، میهمانان خارجی و روحانیون اهل سنت شرکت کننده در اردوی وحدت، کارکنان بنیاد مسکن، مدیران کل پست و مخابرات، شرکت کنندگان سمینار «حوزه و دانشگاه» و دانشجویان واحد دانشجویی حزب جمهوری اسلامی نیز حضور داشتند. بخشی از سخنان امام در این روز تاکید بر تحکیم اخوت بین کشورهای اسلامی بود. ایشان از همه کشورهای اسلامی خواستند با الگو قرار دادن ایران اسلامی، زمینه ها وحدت و برادری را بین شیعه و سنی زیر پرچم اسلام  فراهم کنند. 

مشروح این بخش از سخنان حضرت امام را در ادامه می خوانید:

وحدت، نمونه ای از برکات انقلاب اسلامی

ولادت با سعادت حضرت خاتم النبیین و فرزند ارجمند بزرگوارش امام صادق را بر همه مسلمین تبریک عرض می کنم و برکات خدا را طلب می کنم برای همه مسلمین.

امروز که در این جلسه ای که در صورت کوچک و در واقع نورانی و بسیار بزرگ است، طوایف مختلف مسلمین، برادران اهل سنت و برادران اهل تشیع، دانشگاهیها و فیضیه ایها و همه قشرهای مختلف از بلاد مختلف در این محل مجتمع هستند. این یک نمونه ای از برکات انقلاب اسلامی است که خدای تبارک و تعالی بر همه ما منت گذاشته است که اصبَحنا بِنِعمَتِهِ اخواناً. دانشگاه که از فیضیه دور بود و جدا، امروز با هم پیوند کرده اند و امید است که این پیوند تا آخر باقی باشد، و برادران اهل تسنن و تشیع با هم توحید کلمه را آغاز کردند و امیدوارم که تا آخر این توحید و وحدت باقی باشد...

تکیه اسلام بر اخوّت مؤمنین

رنگهای مختلف، این رنگ، رنگ سفید است، آن رنگ، رنگ سیاه است، آن زرد است، تمام این مسائل، مسائل تفرقه افکن از این قدرتهای بزرگ و شیطانهای بزرگ است که بین ملتها و بین افراد انسانها می خواهند تفرقه بیندازند و ما از آن طرف می بینیم که اسلام تکیه کرده است بر اخوت با تعبیرهای مختلف. انَّمَا المُؤمِنُونَ اخْوَة از آن استفاده می شود که کانّه مؤمنین هیچ شأنی ندارند الّا برادری، همه چیزشان در برادری خلاصه می شود. در مقابل این کلمه و سایر کلماتی که در قرآن کریم هست، آنها؛ ابرقدرتها دیده اند که اگر این کلمه و امثال این کلمه تحقق پیدا بکند آنها دیگر نمی توانند در این کشورها دخالت کنند.

شما ملاحظه بفرمایید که در این سالهای اخیری که ملت ایران به تأیید خدای تبارک و تعالی قیام کرد و قشرهای میلیونی آنها، چه قشرهای روحانی و چه قشرهای دانشگاهی در کنار هم فعال شدند و همه ملت متحد شدند، چه معجزه ای ایجاد کردند. این برادری  در یک محیط کوچک مثل ایران، با یک جمعیت کم در مقابل جمعیتها چه اعجازی کرد. این اعجاز برای همین وحدت کلمه و اخوت بود؛ این اخوت و برادری که در ایران پیدا شد و این تحول عظیمی که پیدا شد و همه قشرها را با هم منسجم کرد، برادران اهل سنت را با اهل تشیع، تشیع را با اهل تسنن، دانشگاهی را با فیضیه ای و ترک و عرب و فارس، همه اینها در ایران هست، همه با هم. ملاحظه بفرمایید که همین وحدت در یک جمعیت محدود و در یک کشور محدود با ابرقدرتها چه کرده است. بیخود نیست که همه رسانه های گروهی تمام کشورها تقریباً، کشورهای بزرگ مسلماً و بعضی کشورهای دیگر، همّشان را صرف این می کنند که ایران را در نظر مسلمانها بد جلوه بدهند، جمهوری اسلامی را بد جلوه بدهند. سرتاسر دنیا را تبلیغات بر ضد ایران فرا گرفته است.

چه شده است که ایران این قدر مورد تهاجم تبلیغی واقع شده است و تهاجمهای دیگر؟

این نیست الّا اینکه در ایران این معنی اخوت تا اندازه بسیار زیادی تحقق پیدا کرده است و آنها دیدند که با این وحدتی که در ایران پیدا شده است، این انسجامی که در ایران پیدا شده است و پرتوش دارد در سایر بلاد مسلمین هم می رود، این یک خطر بزرگی است که تمام منافع ابرقدرتها را منهدم می کند و از بین می برد. اگر این خوف را نداشتند که ایران سرایت می کند این اخوّتش به سایر کشورها، کشورها علی حده، بودند و ایران علی حده، بود و برادری بین ایران و دیگران تحقق پیدا نمی کرد شاید این قدر حمله نمی کردند به ما. این حمله همه جانبه تبلیغاتی و غیر تبلیغاتی برای این است که این انسجام کوچک را دیده اند که دست آنها را از اینجا کوتاه کرده است. اگر این انسجام پیدا بشود و ان شاء اللَّه، پیدا می شود، اگر این انسجام پیدا بشود دست ابرقدرتها از همه ذخایر مسلمین کوتاه می شود و بلکه دست ابرقدرتها از تمام مستضعفین جهان کوتاه می شود.

این وحدت کلمه ای که در ایران پیدا شده است و الآن از سایر بلاد هم به ما دارند متصل می شوند و دیگران هم دارند اخوت پیدا می کنند با ایرانیها، من امیدوارم که دولتها هم توجه کنند، بیدار بشوند، تحلیل کنند مسائل را، ببینند که آیا مسلمانها همه در کنار هم، هر کدام در کشور خودشان مستقل لکن به ما ...

اینکه همه مسلمان هستند، در آرمانهای اسلامی با هم باشند، این خوب است یا هر کشوری با کشور دیگر مخالف؟ آنچه می تواند مشکلات همه کشورها را و مسلمین را از بین ببرد، آیا اخوّت بین مسلمین است که خدای تبارک و تعالی به او سفارش فرموده است یا تفرقه بین مسلمین است؟ دولتها اگر با هم متحد و برادر باشند بهتر می توانند آن چپاولگرها را از صحنه خارج کنند یا حالا که با هم مختلف هستند و دامن به اختلاف می زنند؟

تابع قرآن کریم و اسلام عزیز بودن

ما، ملت ایران، دولت ایران، همه ایرانیها دستشان را پیش همه مسلمین دراز می کنند و از آنها می خواهند که به این ملت بپیوندند و برادری را مستحکم کنند و همه مسلمین با هم پیوند اخوت داشته باشند. و ما دستمان را پیش همه دولتهای کشورهای اسلامی دراز می کنیم و از آنها می خواهیم که به ما بپیوندند و همه ما با هم برادر باشیم و همان طور که اسلام فرموده است ما همه دوست، برادر، با هم باشیم تا اینکه مشکلاتمان را حل کنیم.

گمان نکنند اینها که ضررشان در این وحدت ایران است. ایران یک کشور مسلم است و صلاح حال همه مسلمین را می خواهد. ایران با همه مسلمین خودش را برادر می داند و ما از همه مسلمین، دولتها، ملتها، همه می خواهیم که با ما متحد بشوند در این مقصدی که ما داریم و آن مقصد اسلام است.

ما هیچ مقصدی نداریم، نه حکومت می خواهیم به آن معنا که آن قدرتهای بزرگ می خواهند و نه قدرت می خواهیم به آن معنا و نه سلطه جویی می خواهیم و ما همه می خواهیم تابع قرآن کریم و اسلام عزیز باشیم و قرآن کریم و اسلام عزیز همه چیز ما را اداره می کند. عبرت بگیرند از این وحدت کلمه ایران و این اتحادی که در ایران پیدا شده است بین همه طوایف که آن همه مشکلات را که از همه عالم رو به ما آورده است حل کردند و حل می کنند. ببینند که یک وحدت در یک جمعیت کم و در یک محیط کوچک چطور دنیا را متوجه به خودش کرده است و چطور قدرتهای بزرگ را از خودش  ترسانده است. اگر این قدرت سی و چند میلیونی ضمیمه بشود به قدرتهای سایر کشورهای اسلام که یک میلیارد- تقریباً- جمعیت هستند، این سیل بزرگ یک میلیارد جمعیتی را اگر منسجم بشوند، کی می تواند درهم بشکند؟

اعلام اخوت با مسلمین جهان

ما به حسب حکم خدای تبارک و تعالی اخوت خودمان را با همه مسلمین جهان، با دولتهای کشورهای اسلامی، با ملتهای مسلم در هر مذهبی هستند، در هر کشوری هستند، ما برادری خودمان را با آنها اعلام می کنیم و ما اعلام می کنیم که نظر تجاوز به هیچ یک از کشورهای اسلامی و غیر اسلامی نداریم. ما می خواهیم که همه کشورهای اسلامی در محیط خودشان که هستند با هم برادر باشند، همان طور که دولت ایران و ملت ایران یک هستند، بر خلاف رژیم سابق که دولت ایران بر ضد ملت و ملت بر ضد دولت بود، و لهذا، به مجرد اینکه ملت یک انسجامی پیدا کرد نتوانستند، قدرتهای بزرگ هم نتوانستند آنکه نوکر بی قید و شرطشان بود نگه دارند.

این انسجامی که در اینجاست ما می خواهیم که در همه کشورها باشد. همه مسلمین ید واحده باشند بر مَن سِواهم. هر کس در محیط خودش با هر حکومتی که هست و با هر مذهبی که هست در محیط خودش باشد و مستقل باشد، لکن اینکه مسلمان است با مسلمین دیگر اخوت داشته باشند، دوستی داشته باشند، پیوند داشته باشند، ارتشهای همه کشورهای اسلامی پشتیبان هم باشند. اگر این افتراق بین مسلمین نبود ممکن بود که اسرائیل با یک جمعیت کمی این طور جسور بشود و همه حیثیت مسلمین را زیر پای خودش بگذارد؟ اگر اختلاف بین کشورهای اسلامی، دولتهای اسلامی نبود، امریکا می توانست حکومت کند بر همه کشورها، منافع همه کشورها را غارت کند؟ ما عازم هستیم که کشور خودمان را حفظ کنیم و مستقل، آزاد زندگی کنیم و در کنار هم همه مسلمانهای کشور، بلکه همه ساکنین کشور، مذاهب رسمی، همه با هم باشیم و کشور خودمان را حفظ کنیم و هیچ قدرتی نمی تواند اگر این انسجام در همین محیط کوچک و با همین جمعیت کم این انسجام باشد، هیچ کشوری نمی تواند آسیب برساند به ما.

(صحیفه امام، ج 15، ص: 469 – 476) 

. انتهای پیام /*