گروهی از کارکنان روزنامه کیهان روز ۲۵ اردیبهشت ۱۳۵۸ با حضرت امام خمینی (س) در قم دیدار کردند. امام خمینی محور بیانات کوتاهشان را در این دیدار، وضعیت مطبوعات و عملکرد آنها قرار دادند. بخشی از توصیه های حضرت امام را در ادامه می خوانید:

تفاوت آزادی قلم و خیانت قلم

مطبوعات در عین حال که یک مؤسسه محترم و بسیار مؤثرند، لکن باید روی موازین مطبوعاتی و خدمت به ملت رفتار کنند. آزادی قلم و آزادی بیان معنایش این نیست که کسی بر ضد مصلحت کشور قلمش آزاد است که بنویسد، بر خلاف انقلابی که مردم پایش خون داده اند بنویسد. همچو آزادی صحیح نیست. قلم آزاد است که مسائل را بنویسد؛ لکن نه اینکه توطئه بر ضد انقلاب بکند. بیان آزاد است که مطالبی اگر دارد بنویسد؛ آن هم مطالبی که به او داده می شود. از همه اشخاص بنویسد، بدون توطئه. وقتی ما دیدیم که در یک روزنامه ای از یک اشخاصی مطالب نوشته می شود که اینها عمال اجانب هستند و می خواهند مملکت ما را باز به خرابی بکشند و از آن طرف مقالاتی و مطالبی که راجع به مسائل نهضت است، راجع به مسائل اسلام است، یا تحریف می شود یا نوشته نمی شود. این طور مطبوعات را ما نمی توانیم برایش احترام قائل بشویم. برای مطبوعاتی ما احترام قائل هستیم که بفهمد آزادی بیان و آزادی قلم یعنی چه... بعضی مطبوعات می خواهند... به اسم «آزادی قلم» بر خلاف مسیر ملت عمل بکنند. دست اشخاصی که می خواهند اختناق در ملت ایجاد کنند، می خواهند چپاولگری کنند، بعضی مطبوعات دست آنها را دارند باز می کنند؛ و این معنی، آزادی نیست؛ این معنی، خیانت است. اینکه داده می شود به ملت، آزادی است؛ نه خیانت. آزادی قلم است؛ نه خیانت قلم. آزادی بیان است؛ نه بیان خائنانه.

مطبوعات، نمایانگر آرمان ملت

باید مطبوعات در خدمت کشور باشند، نه بر ضد انقلاب کشور. مطبوعاتی که بر ضد انقلاب کشور هستند، اینها خائن هستند. مطبوعات باید منعکس کننده آمال و آرزوی ملت باشند. مسائلی که ملت می خواهند، آنها را منعکس بکنند. البته آزادند که یک مطلب دیگری هم که کسی می گوید منعکس کنند؛ لکن در توطئه آزاد نیستند. ما از بعض مطبوعات، توطئه می فهمیم؛ برای اینکه می بینیم که مسائلی که به ضد انقلاب است، با آب و تاب و با طول تفسیر می نویسند، و مسائلی که بر وفق انقلاب است، یا نمی نویسند، یا با اشاره رد می شوند. این طور مطبوعات مورد قبول ملت نیست. مردم نمی خرند یک همچو روزنامه هایی را. و اگر گفته بشود بهشان که این روزنامه این طور است، مردم خودشان نمی خرند. این مردم آزادند در اینکه نخرند چنین روزنامه ای را. وقتی روزنامه خریده نشد، روزنامه بسته می شود. همان طوری که بعضی روزنامه ها وقتی مردم نخریدند خودش بسته می شود. شما طریقتان این است که، از این به بعد توجه به این معنا داشته باشید که روی همین مسیر ملت رفتار کنید. همین طوری که ملت دارد می رود رفتار کنید؛ نه اینکه به اسم آزادی قلم بر خلاف مسیر ملت مشی بکنید...

رسانه ها، مربی ملتند

در هر صورت، تمام رسانه ها مربی یک کشور هستند؛ باید تربیت کنند کشور را، افراد یک کشور را؛ و باید خدمت کنند به ملت. روزنامه از ملت است و برای ملت است؛ و چنانچه بر خلاف مسیر ملت بخواهد یک روزنامه ای- یا چیز دیگری- رفتار بکند، خود ملت با او مخالفت می کنند. لازم هم نیست که مخالفتش این باشد که بریزد و بزند و بشکند؛ نه، اینها این کار را نمی کنند؛ لکن روزنامه برای خواننده است، وقتی خواننده نباشد روزنامه نیست. رادیو برای این است که گوش کنند مردم؛ وقتی رادیو را درش را بستند و هیچ کس گوش نکرد رادیو نیست. در هر صورت، این چیزها به خدمت ملت است، نه بر خلاف مسیر ملت. هر نویسنده ای که بر خلاف مسیر ملت بخواهد بنویسد، این اسباب این می شود که روزنامه بدنام بشود؛ گفته بشود که این روزنامه ملی نیست، این روزنامه برای اجانب است. و این البته بر خلاف مصلحت روزنامه است، و بر خلاف شغل روزنامه نویسی است. روزنامه نویس باید حفظ کند احترام خودش را؛ و حفظ احترام این است که روی مسیر ملت رفتار کند، خدمتگزار به ملت باشد. اگر چنانچه بر خلاف مسیر ملت و بر خلاف خواست ملت، عمل بکند، این پیش ملت، دیگر احترام ندارد. (صحیفه امام، ج ۷، ص: ۳۲۰- ۳۲۲)

ایشان همچنین یک روز بعد (۲۶ اردیبهشت ۱۳۵۸) مجددا در جمع گروهی از کارکنان روزنامه کیهان با برجسته کردن مسئله رسالت و نقش مطبوعات فرمودند:

نقش مطبوعات در کشورها منعکس کردن آرمانهای ملت است. مطبوعات باید مثل معلمینی باشند که مملکت را و جوانان را تربیت می کنند، و آرمان ملت را منعکس می کنند... باید مطبوعات آنچه که ملت می خواهند بنویسند؛ نه آنچه بر خلاف مسیر ملت است... ملت  روزنامه ای را می خواهد که مطابق آرای خودش، مطابق آرای ملت، مطابق خواسته های ملت، رفتار کند. مقاله نویسی نمی خواهد؛ قصه نویسی نمی خواهد؛ [مطالبی ] را می خواهد که مطابق مسیر ملت باشد. باید جدیت کنید مسائلی را بنویسید که موافق مسیر ملت باشد. (صحیفه امام، ج ۷، ص: ۳۲۳ - ۳۲۴)                      

. انتهای پیام /*