سخنرانى حضرت امام خمینی (س) در جمع اعضاى جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در صبح 9 تیر 1364/ 11 شوال 1405 در جماران، حاوی توصیه های مهمی به اعضای این جامعه و دیگر روحانیون بود. حفظ وحدت و مسئولیت خطیر روحانیون  از جمله محورهای بیانات ایشان در این دیدار بود.

بخش هایی از این سخنرانی را در ادامه می خوانید:

اجتناب ناپذیر بودن بعضى خلافها در حکومت

در شرایط فعلى، ما باید وحدتمان را حفظ کنیم تا تمام کارها درست شود... ما نباید توقع داشته باشیم که صبح کنیم در حالى که همه چیز سر جاى خودش باشد. در زمان حضرت صاحب- سلام اللَّه علیه- هم که ایشان با تمام قدرت مى خواهند عدل را اجرا نمایند، با این ترتیب نمى شود که هیچ کس حتى خلاف پنهانى هم نکند. و بالاخره همانها هم که مخالف هستند حضرت صاحب را شهید مى کنند. و در روایات، قریب به این معنا دارد که بعضى فقهاى عصر با ایشان مخالفت مى کنند. پس این طور نیست که خلاف فلان قاضى یا فلان فرماندار و اصولًا بعضى جهات منفى، خطرى باشد. در زمان حضرت امیر هم قاضى اش و فرماندارش خلاف مى کرده است، این اجتناب ناپذیر است.

الآن اسلام در دست ماست و روحانیون از همه بیشتر مسئولیت دارند، زیرا مردم دنبال آنها حرکت مى کنند. در این شرایط وقتى که شما مشکلات و فعالیتها را روى هم حساب کنید، خواهید دید که در کنار این مشکلات و فعالیتها کسى تقصیر ندارد و نمى خواهد اسلام و احکام اسلام را از بین ببرد.

لزوم تحمل آراى اجتهادى مجتهدان

اگر بنا باشد دولت نتواند کارى انجام بدهد و مجلس نتواند کارى انجام بدهد، ما لطمه دیده و کارها زمین مى ماند. این طور نیست که یکى بهتر از اینها پیدا بشود که بهتر بتواند اداره کند. هر کدام از اینها در جاى خودشان آن قدرى که زحمت کشیده اند، با اخلاص بوده است. و آنها که مشغول کارند انسانهاى مخلصى هستند، البته ممکن است داخل آنها افراد بدى هم باشند.

مسئله دیگر اینکه ممکن است برداشتهاى اشخاص با ما مخالف باشد و ما باب اجتهاد را نمى توانیم ببندیم. همیشه اجتهاد بوده، هست و خواهد بود، و حال آنکه مسائلى که امروز پیش آمده است با مسائل سابق خیلى فرق مى کند. و برداشتها از احکام اسلام مختلف است. ما نباید بر سر برداشتها دعوا بکنیم. و حاصل اینکه شما جامعه مدرسین محترم، باید دنبال این باشید که اگر کسى نزد شما آمد و کارشکنى کرد، تحت تأثیر واقع نشوید، و ملاحظه کنید که مشکلات چیست. و اگر بخواهیم به حرف یک دسته که مثلًا در مجلس هستند بگوییم این دولت نه، این رئیس مجلس یا این نخست وزیر یا این رئیس جمهور نه، چه خواهد شد؟ و اصولًا ما افرادى را داریم که از عالم غیب بیایند و کارها را آن طورى که مطابق میل ماست، صد در صد انجام بدهند؟! این در تمام دنیا پیدا نمى شود. و وضع ما جورى است که اگر بخواهیم آن را به هم زنیم صدمه مى خوریم، یعنى جمهورى اسلامى صدمه مى خورد. من عقیده ام بر این است که هیچ کدام از افرادى که آنها را مى شناسم نمى خواهند کار خلافى انجام بدهند، منتها گاهى تشخیص ناقص است. و شما آقایان پشتیبانى و هدایت کنید، چرا که پشتیبانى شما مؤثر است. و ما باید موارد مثبت را رو به اثبات بیشتر و موارد منفى را کم کنیم. اگر خداى نخواسته، بین جامعه مدرسین با دولت یا جامعه با مجلس یا مجلس با دولت اختلاف پیدا بشود، شکست مى خوریم. اما اگر همه با هم باشیم، همان طور که تا به حال بوده ایم، و شما در تبلیغات و وعاظ در منابر و علما در مساجد مردم را دعوت به وحدت کنند، این جمهورى باقى مى ماند و امور بتدریج درست مى شود. ما هم میل داریم که احکام اسلام صد در صد اجرا شود، ولى این طور نیست که کسى قدرت داشته باشد و نکند. باید قدرت دولت و حجم کار آنها را ببینیم چقدر است، و بسنجیم که اگر من جاى او باشم چه مى توانم بکنم، اگر نخست وزیر را برداریم، جنابعالى را نخست وزیر بکنیم چقدر مى توانید کار بکنید؟

حساب کار را با حساب قدرت باید بسنجید و مسائل را باید دوستانه حل نمود. این نظرى است که من از اول داشته و دارم و بعد از این هم خواهم داشت.

خیرخواه باشیم نه انتقامجو

بنا بر این، امیدوارم همان طور که شما آقایان با انقلاب بوده اید، انقلاب را برپا کرده اید، همین طور به پیش بروید و نصیحت کنید. مسئله نصیحت یک مسأله است، انتقامگیرى مسئله دیگر. براى مردم و دولت و مسئولین و مجلس باید ناصح بود، نه مقابله کرد. زیرا اگر شما با من و من با شما مقابله کنیم، غیر از اینکه دیگران سوء استفاده کنند چیزى به دست نمى آید...

مطلب دیگرى که کراراً عرض کرده ام، مسئله تدریس و فقه است که هر چه مى توانید آن را تقویت کنید. اسلام با فقه و احکام فقه باقى مانده است، باید عده اى کارها را انجام داده و عده اى هم مشغول بحث و درس بشوند.

(صحیفه امام، ج 19، ص: 302- 305)

. انتهای پیام /*