صبح روز 17 تیر 1358/ 13 شعبان 1399 جمعی از دانشجویان اهواز با حضرت امام خمینی (س) در قم دیدار کردند. امام در سخنانی در این دیدار، به نقش اصلاح و تهذیب نفس در تعلیم و تربیت اشاره کردند. ایشان با تاکید بر لزوم تحقق محتوای جمهوری اسلامی، تهذیب نفس و تعلیم و تربیت را عاملی مهم برای محقق شدن این خواسته دانستند:
«من امیدوارم که حالا که مملکتمان یک مملکت اسلامی است و جمهوری اسلامی الآن حکومت ماست، و رژیم طاغوتی از بین رفته است و دست خیانتکارها و ظَلَمه کوتاه شده است، ما همه و شما دانشجوهای محترم و این دانشجویان، خواهران ما، همه کوشا باشیم به اینکه آن طوری که باید و آن طوری که لازم است در جمهوری اسلامی ما عمل کنیم. همچو نباشد که فقط لفظ باشد که ما جمهوری اسلامی هستیم، لکن نه دانشگاه هایمان و نه دانش سراهایمان و نه دادگاه هایمان و نه پاسدارهایمان و نه کمیته هایمان، هیچ کدام آن معنایی که باید در اسلام باشد در آنها نباشد. اگر خدای نخواسته این طور باشد که فقط یک رأی به جمهوری اسلامی دادیم و دیگر فکر این نباشیم که این جمهوری اسلامی باید همه چیزش اسلامی باشد، نه اینکه لفظ جمهوری اسلامی و محتوا غیر اسلامی و این بسته به عمل همه است، خصوصاً قشر دانشجو و قشر اساتید دانشگاه، استادهای دانش سراها و آنهایی که جواناند و درصدد تعلّم و دانش هستند و دانشجو هستند و میخواهند بعدها برای کشور خودشان مفید واقع بشوند. بسیار اشخاص هستند که دانشمندند، خیلی هم دانشمندند، لکن چون تربیت اسلامی ندارند وجودشان گاهی ضرر می زند به کشور و ضرر می زند به اسلام. این فرقی نیست ما بین اینکه دانش، دانش علوم قدیمه باشد یا دانش علوم جدیده؛ چه در جانب علمای اسلام و روحانیون، و چه در جانب شما دانشجوها و دانشگاه ها و سایر طبقاتی که درصدد تعلیم و تعلّم هستند...
هر قدمی که برای تعلیم و تعلم برمیدارید، همراه آن قدم، قدمی باشد برای مهار کردن نفستان که از این سرکشی که دارد و آزادی که برای خودش فرض میکند که هیچ مهاری در کار نباشد؛ خودتان مهار کنید نفس خودتان را. اگر یک همچو تعلیم و تربیتی در یک کشوری باشد، این کشور می تواند مستقل باشد، می تواند آزاد باشد، اقتصادش را می تواند تأمین کند، می تواند فرهنگش را درست کند و می تواند همه چیزش را اصلاح کند، یک همچو کشوری دیگر حکومتش نمی تواند معوج باشد؛ ارتشش نمی تواند زورگو باشد، ژاندارمریش نمی تواند تعدی بکند؛ شهربانیش نمی تواند خلاف بکند. »
(صحیفه امام، ج9، ص: 1 – 5)
.
انتهای پیام /*