همزمان با پایان رمضان سال 1406 قمری مصادف با خردادماه 1365 امام در سخنانی که به مناسبت عید فطر در جمع مسئولان نظام ایراد کردند، این عید را تبرک گفته و از تلاش براى اصلاح درون و باطن مصادیق و مراتب شکر گزاری سخن گفتند. بخشی از سخنان امام در این دیدار در ادامه آمده است:
«امیدوارم که این عید سعید براى همه مسلمین عید به معناى واقعى باشد و براى ملت ایران برکات عید از جانب خداى تبارک و تعالى نازل شود. عید واقعى آن وقتى است که انسان رضاى خدا را به دست بیاورد، درون خود را اصلاح کند. امورى که مربوط به این عالم است گذراست، زودگذر هم هست و پیروزیها و شکستها و خوشیها و ناخوشیهاى این دنیا بیش از چند روزى و مقدار اندکى پایدار نیست. آنچه که براى ما و شما مىماند، آن چیزى است که در درون خودمان تحصیل کرده باشیم، باور بکنیم که خداى تبارک و تعالى حاضر است، باور بکنیم که همه چیز به دست اوست و ما چیزى نیستیم، باور کنیم که ما قاصر هستیم براى شکرگزارى نعمتهاى خدا.
این ماه مبارک رمضان با آن همه برکاتى که دارد، ما نمىتوانیم از عهده شکر یکىاش برآییم، ولى باید کوشش کنیم که در این ماه مبارک رمضان که بر ما گذشت، اگر حالى پیدا شد، این حال را تا ماه رمضان دیگر نگه داریم و اگر حالى پیدا نشد، متأسف باشیم و کوشش کنیم که پیدا کنیم. این هیاهوها همه رفتنى است، تمام شدنى است، آنچه که هست آنى است که پیش خود ماست، آن باقى است و با ماست و ما باید کوشش کنیم که باطن خودمان را اصلاح کنیم.
توجه کنید که دنیا را به چیزى نگیرید، توجه کنید که همه رفتنى هستیم و باید به خداى تبارک و تعالى نزدیک بشویم تا آن جا ما را راه بدهند. شما ادعیه ائمه اطهار را ملاحظه کنید، ادعیه شلاقههایى است که بر فرق ماها زده مىشود. اینهایى که به واقعیت و به عقیده ما معصوم از هر خطا هستند، ببینید که در ادعیهها چه جور عجز و ناله مىکنند، براى اینکه مطلب بزرگ است. مقام بشر هر چه باشد، مقام خاتم النبیین بالاترین مقام، لکن وقتى که این مقام را با مقام الوهیت ملاحظه بکنیم که خود آنها مىبینند، هیچ است در مقابل همه چیز. آنى که آنها فهمیدند از عظمت خدا، آنها را وادار کرده است آن طور راز و نیاز کنند و اعتراف به تقصیر. شما در ادعیه امیر المؤمنین، خود رسول خدا، حضرت سجاد- سلام اللَّه علیه- سایر ائمه، ملاحظه کنید چه جملاتى هست و ما چطور بعیدیم از این معانى، چه معارفى در این ادعیه هست که ما محرومیم از آن معارف، چه آتشسوزى در قلب این خاصان خدا بوده است که براى فراق خدا مىسوختند و آتش جهنم را مىگفتند اگر صبر کنیم، صبر در فراق را چه کنیم؟ اینها براى ما مثل یک افسانه است، لکن واقعیت است، واقعیتى که آنها فهمیدهاند و ما نفهمیدیم.»
منبع: صحیفه امام، ج20، ص: 53 و 54
.
انتهای پیام /*