هیأتی از مقامات سوریه روز 24 مرداد ماه 1358 در قم با حضرت امام دیدار کردند. امام در بیانات کوتاهشان در این دیدار به موضوع منشأ ضعف در مسلمین پرداخته و فساد در ممالک اسلامی را زاییده حکومتهای آنها دانستند.

حضرت امام در ابتدای سخنانشان وحدت مسلمانان را مانع بهره برداری دشمنان اسلام دانسته و فرمودند:

امیدوارم که مسلمین و ملتهای اسلامی همان طور که دستور اسلام و قرآن مجید است با هم برادر باشند و نسبت به دشمنان انسانیت [و] کشورهای اسلام، با شدت و قدرت رفتار کنند. و این حاصل نمی شود الّا به اینکه از اختلافات جزئی، که بین دولتها هست، دست بردارند و مثل برادر هم باشند. این اختلاف موجب بهره برداری دشمنهای اسلام و مسلمین است. باید از این بهره برداری جلوگیری بشود به وحدت اسلامی و اینکه همه در تحت لوای اسلام و قرآن مجید مجتمع بشوند؛ زیرا آن طور که قرآن دستور داده است: «رُحَماء» بینهم و «اشدّاء» بر کفار باشد. در اسلام اساساً نژاد مطرح نیست، عربی و عجمی و سایر گروهها ابداً مطرح نیست. اسلام برای تربیت انسان آمده است، مطلب در برنامه اسلام، انسان است و تربیت انسانی. آنچه مطرح است تقوا و اخوت بین مسلمین و دوستی و رفع اختلافات است.

ایشان در ادامه با یادآوری سیره پیامبر و اصحاب وی، بر اتفاق بر اسلام تاکید کرده و بیان داشتند:

«اگر مسلمین بخواهند این عزت و عظمتی را که در صدر اسلام بین پیغمبر اکرم و اصحاب بود و سایر اقشار مسلمین، آن سیره را متابعت کنند تا اینکه عظمت خودشان را بیابند، آن سیره همان اتفاق بر اسلام [است] که قدرت ما فوق طبیعت می آورد، و شجاعت ما فوق الطبیعه. آنچه که ملت ما، با اینکه در حال ضعف و تشتت بود دریافت، همین مطلبی بود که در صدر اسلام مسلمین دریافته بودند؛ اتکا به ایمان و اسلام و وحدت کلمه. جوانهای ما در حال انقلاب و حالا هم باز تقاضا می کنند که ما دعا کنیم تا آنها شهید بشوند. این تحول بزرگی که به اراده خدای تبارک و تعالی در این ملت پیدا شد موجب پیروزی آنها بر یک قدرت شیطانی بزرگ که پشتیبان او همه ابرقدرتها بودند گردید. و این پیروزی از خدای تبارک و تعالی و عنایات خاصه او بود. و من امیدوارم که این اخلاق در ملت ما باقی بماند؛ و همه ملتها و مسلمین همین اخلاق را و همین سیره را داشته باشند تا عظمت صدر اسلام را بازیابند.»

امام خطاب به حضار با برشمردن مشکلات کشورهای اسلامی، در پی یافتن پاسخی برای راه حل علاج قطعی این مشکلات برآمده و چنین فرمودند:

«برای من یک مطلب به شکل معماست و آن این است که همه دول اسلامیه و ملتهای اسلام می دانند که این درد چیست، می دانند که دستهای اجانب در بین است که اینها را متفرق از هم بکند، می بینند که با این تفرقه ها ضعف و نابودی نصیب آنها می شود، می بینند که یک دولت پوشالی اسرائیل در مقابل مسلمین ایستاده - که اگر مسلمین مجتمع بودند، هر کدام یک سطل آب به اسرائیل می ریختند او را سیل می برد - مع ذلک در مقابل او زبون هستند. معما این است که با اینکه اینها را می دانند، چرا با علاج قطعی، که آن اتحاد و اتفاق است روی نمی آورند؟ چرا توطئه هایی که استعمارگرها برای تضعیف آنها به کار می برند، آنها توطئه ها را خنثی نمی کنند؟ آیا این معما چه وقت باید حل شود؟ و پیش کی باید حل بشود؟ این توطئه ها را کی باید خنثی کند غیر از دولتهای اسلام و ملتهای مسلمین؟ این معمایی است که شما اگر جوابی دارید و حل کردید این معما را به ما هم تذکر بدهید.»

رهبر کبیر انقلاب اسلامی در پایان بیاناتشان ضعف مسلمین را از حکومتهای آنها دانسته و بیان داشتنند:

میل داشتم که این حقیقت را از شما بشنوم، و این حقیقتی است که ما هم بر او مطلع هستیم که هر چه ضعف در مسلمین و فساد در ممالک اسلامی است، از حکومتهاست. حکومتها به واسطه خودخواهی که دارند مع الأسف برای اجانب به طور نوکری عمل می کنند و برای ملت خودشان آقایی می کنند، و تمام مفاسد را همین نوکری و آقایی در ممالک مسلمین ایجاد کرده است؛ و راه حل همان است که شما گفتید، راه حل اینها به دست ملت است.

ملتها باید دولتهایی که بر خلاف مصالح اسلامی و مصالح ملتها عمل می کنند با آنها همان معامله کنند که ملت ایران با شاه مخلوع کرد. و اگر این مطلب در آنجاهایی که دولتها بر خلاف مسیر ملتها عمل می کنند عمل بشود، حل مشکلات می شود و دست اجانب از ممالک اسلامی کوتاه می شود. و من از خدای تبارک و تعالی مسألت می کنم که یا حکومتها را به هوش بیاورد که موافق اسلام و مصالح مسلمین عمل کنند؛ یا ملتها را بر آنها غلبه بدهد که آنها را قلع و قمع کند.

صحیفه امام؛ ج 9، ص 273 - 275

. انتهای پیام /*