سرمقاله
این قامت بلند بزرگی، ای سرو بلند آزادی، ای آستان امن الهی، ای شوکت شرافت انسان، ای انیس و مفسر قرآن، ای اهل دلیل و برهان، ای مجاهد کون و مکان، ای فقیه زمان!
ای امام!
ای اصولی دوران ، ای عارف مهربان ، ای فیلسوف ژرف اندیش نحله ها ، ای زاهد بیداریها ، ای عالم عمل ، ای خمینی دلها ،
ای همنشین رازهای بسیجیان ، ای همنوا با نجوای سوته دلان ، ای سینه بزرگ رازهای نهان ، ای غم کشیده ستمدیدگان ، ای بابای صبور شاهدان ، ای همناله آه بیوه زنان ،
ای پدر ، ای پیر جماران ، ای مونس تنهاییت ولی عصر ( عج ) ، ای در اشکهای شبانه ات یاد هجر او ، ای بیقرار آمدنش قرار تو ، ای یاراو ، ای یار او ، نائب بی مثال او ، مادر تو همه چیز را یافته ، و در تو ما ، بی نیاز ، بنشسته بر ساحل ناز بودیم و خرامان خرامان دامن می کشیدیم و بر پدری و امامی تو می بالیدیم و بر سایه چتر تو آرام گرفته بودیم و از ثمرات درخت زندگی تو ، کوله بار ها اندوخته و ره توشه ها برداشته ایم.
ای لوح معارف وجود ، ای آینه دار ملکوت ، ما در صافی دل تو ، از انوار آسمان ، خیره مانده ایم و بر ظهور جلوه های تو حیرانیم که چگونه از میان غبار سالیان سال جمود ، رشحات معنوی قرآن را بر زبانهای مختلف خواندی و تعابیر دوباره به میدان آمده را جان دادی و بر سلیقه های مانده از اعصار گذشته تاختی و به پوییشان خواندی و بر عرفان دقیقه اهل بیت ، کوشیدی و
ادامه