توضیحات کارشناس:
وصل کردن موی دیگران به موی اصلی خود، ابعاد فقهی متعددی دارد. اولین مسأله‌ای که به ذهن خطور کرده و جای طرح دارد حکم تکلیفی آن و جایز بودن و نبودن نفس چنین کاری است. لزوم و عدم لزوم ستر آن در نماز، یا از نگاه نامحرم، همچنین حکم نگاه نامحرم به آن، به ویژه جواز و عدم جواز نگاه شوهر از فروعات فقهی این موضوع می‌باشد؛ که نظر امام خمینی ره در باره هر یک را در ادامه ملاحظه می‌فرمایید.
وصل کردن موی شخص دیگر به موی زن جایز است
امام خمینی ره مطابق متن عروه که می‌گوید: «یجوز وصل شعر الغیر بشعرها، ...»؛ برای زن جایز می‌دانند که موی اشخاص دیگر را، چه مرد باشد و چه زن، به موی خویش وصل کند. (العروة الوثقى مع تعالیق الإمام الخمینی؛ ص: 969، مسأله 46).
کراهت نگاه شوهر به موی وصل شده به موی زن خویش
این که آیا برای شوهر زن جایز است که به موهای دیگران که به موی زنش وصل شده است نگاه کند یا نه؟ از آن جهت جای طرح دارد که امام (س) نگاه به موی جدا شده از نامحرم را به احتیاط واجب جایز نمی‌دانند. (رجوع شود به تحریرالوسیلة؛ ج 2، کتاب النکاح، مسأله 21). به همین جهت، وقتی وصل کردن گیسوی فرد دیگر به موی زن جایز شمرده می‌شود، نگاه شوهر مورد سؤال می‌شود درصورتی که موی وصل شده از زنی که محرم شوهرش نیست، باشد؛ و نگاه خود زن پیش می‌آید اگر موی مرد نامحرم را وصل نموده باشد.
بر همین اساس؛ در ادامه مسأله‌ای که از عروه نقل شد آمده است: و یجوز لزوجها النظر إلیه علىٰ کراهة، بل الأحوط الترک» (همان)
بنا بر این امام ره ضمن این که وصل مو را برای زن جایز دانسته است، برای شوهر نیز نگاه به آن را جایز ولی مکروه شمرده‌اند؛ و با این حال در حاشیه ذیل جمله «الاحوط الترک»، با نگارش عبارت «لایترک» بر احتیاط استحبابی ترک نگاه تأکید فرموده‌اند.
احوط وجوب پوشاندن گیسوی وصل شده از نامحرم است
نسبت به لزوم و عدم لزوم پوشانیدن گیسوی وصل شده نیز گرچه صاحب عروه با عبارت « الظاهر وجوب ستر الشعر الموصول بالشعر؛ سواء کان من الرجل أو المرأة وحرمة النظر إلیه ...» فتوا به وجوب آن داده است لیکن امام ره در حاشیه ذیل کلمه «وجوب» با عبارت «بل الأحوط وجوبه ...» معتقدند که احوط وجوب آن است. (العروة الوثقى مع تعالیق الإمام الخمینی؛ ص: 292، مسأله 1)
نماز با گیسوی وصل شده جایز است
در مقدمات نماز آمده است که اجزاء حیوان حرام گوشت مانند مو و رطوبت آن، نباید به بدن و لباس نمازگزار متصل باشد؛ ولی این مسأله شامل مو و رطوبت بدن انسان نیست؛ لذا امام ره در تحریرالوسیله به صراحت می‌فرمایند: «لا بأس بفضلات الإنسان کشعره و ریقه و لبنه سواء. کان للمصلی أو لغیره، فلا بأس بالشعر الموصول بالشعر سواء کان من الرجل أو المرأة.» (ج1،کتاب الصلاة، المقدمة السادسة فی الستر و الساتر، مسأله 13)
پوشاندن موی متصل به موی اصلی برای نماز واجب نیست
یکی از تکالیف دیگری که در مقدمات نماز بیان شده است وجوب ستر و پوشیده بودن تمام بدن زن در نماز است. بر این اساس بحثی در لزوم ستر تمام تارهای موی اصلی زن به هنگام نماز نمی‌ماند. این محل تردید نیست. آن‌چه که مورد نظر می‌باشد لزوم و عدم لزوم پوشاندن موهایی است که به خود زن تعلق نداشته و از دیگران گرفته و به موی اصلی زن متصل شده است. صاحب عروه که فتوای امام ره نیز مطابق نظر ایشان است، حکم مسأله را چنین بیان نموده است:
لایجب على المرأة حال الصلاة سترما فی باطن الفم من الأسنان واللسان، ولا ما على الوجه من الزینة کالکحل والحمرة والسواد والحلیّ، ولا الشعر الموصول بشعرها والقرامل وغیر ذلک، وإن قلنا بوجوب سترها عن الناظر. (العروة الوثقى مع تعالیق الإمام الخمینی؛ ص: 293، مسأله 4)
بنابر این اگر صرفا موهایی که موی اصلی زن نیست بلکه متصل به موی زن است در حال نماز بیرون بوده و معلوم و آشکار باشد به صحت نماز ضرری نمی‌رساند. مگر آن‌که در حضور نامحرمی باشد. در این صورت از این حیث و نه به جهت نماز، بنابر احتیاط واجب پوشاندن آن لازم است.
1392/10/15
موضوعات مرتبط:
حکم کلاه گیس چیست؟ آیا شرعاً به جای روسری و مانند آن می توان از آن استفاده کرد، یا که در نماز و مقابل نامحرم، پوشاندن آن نیز لازم است؟
پوشاندن روی پا در نماز بر زن ها واجب است؟ از نگاه مرد نامحرم چطور؟ و نگاه مرد چه حکمی دارد؟