حضرت امام آزادی را نعمت و برکتی الهی می داند که خداوند متعال به انسان ها بخشیده است و لذا آزادی اعطا کردن از طرف انسان ها نیست چرا که همه انسان ها از این حق برخوردار بوده و باید از آن بهره مند شوند. حضرت امام در سال 57 پس از نطق رادیویی شاه که خطاب به ملت ایران گفت من به شما آزادی می دهم، امام موضع گرفتند و فرمودند مگر آزادی اعطا کردنی است که شما به مردم بدهید. ( صحیفه امام، جلد 3، صفحه: 407-404)
امام خمینی برای آزادی محدودیت قائل است و آزادی مطلق را رد می‌نماید. محدودیت‌های آزادی از دیدگاه امام خمینی عبارتند از: شرع و عقل، اخلاق و سنت‌های حسنه، قانون، عدم توطئه‌چینی، عدم فساد‌انگیزی و عدم ضرررسانی. بنابراین امام آزادی مطلق را فسادآور و به زیان انسان و جامعه می‌داند و در این رابطه در وصیت‌نامه سیاسی-الهی خود می‌فرماید: «باید همه بدانیم که آزادی به شکل غربی آن که موجب تباهی جوانان و دختران و پسران می‌شود از نظر اسلام و عقل محکوم است. و تبلیغات و مقالات و سخنرانی ها و کتب و مجلات بر خلاف اسلام و عفت عمومی و مصالح کشور حرام است. و بر همه ما و همه مسلمانان جلوگیری از آنها واجب است. و از آزادی های مخرب باید جلوگیری شود.» (صحیفه امام، جلد 21، صص: 436-435)
همچنین جهت مطالعه بیشتر و تعمیق مطالب، می توانید به تبیان آزادی در اندیشه امام خمینی، کاری از معاونت پژوهشی موسسه تنظیم و نشر آثار خمینی(س) رجوع فرمایید.