قم، 1358_ حکم اعزام آقای عبد المجید معادیخواه (رسیدگی به وضع عمرانی کردستان)
ر.ک صحیفه امام؛ ج 9، ص 374
***
قم، 1358_ سخنرانی در جمع اعضای نیروی هوایی (تبلیغ اسلام و رهایی از غرب)
اهم بیانات:
اینها با قلمهای خودشان نخواستند که اسلام معلوم بشود چیست. و اینها دیگر یک دسته اند، البته اینها در اقلیت اند، اما مؤثرند. اینها یک دسته ای هستند که با علم به مطلب، برای انحراف اذهان، مطالب را می گویند، مطلع اند، نه اینکه نمی دانند، لکن اگر آنچه را می دانند بگویند، کلاه خودشان هم پس معرکه است! کلاه اربابها هم پس معرکه است. از این جهت، آنها هم نمی گذارند که بشود و در این مدتی که اینها رفت و آمدشان زیاد شده است در شرق، آن چیزی را که توفیق زیاد پیدا کرده اند تهی کردن جامعه ماست از محتوای خودش، در این توفیق پیدا کردند. بی جهت نیست که هر قصه ای پیش می آید راجع به ـ فرض کنید که ـ اطبا، راجع به سایر طبقات، هر قصه ای پیش می آید، قبله شان غرب است.
اما رجال آنها همه. کتابهای ما را نمی دانند چه است، می گویند «اسلامشناس»! «اسلامشناس»، ما اسلامشناسیم. اسلام را نمی دانند چیست تا اسلام شناس باشند! دو تا جنگ اسلام را می دانند! دو سه تا جنگهایی که واقع شده است. مگر اسلام جنگ است؟ مگر معارف اسلام جنگ است؟ از معارف اسلام بی اطلاع اند. اسلام هم وقتی می خواهند بشناسند، با حرفهای اروپاییها می شناسند. حرفهای غربیها را می آورند. فلان غربی اسلامشناس! اسلامی که غربی ها برای ما معرفی می کنند! این برای این است که ما خودمان را باخته ایم در مقابل غرب، شرق خودش را باخته است. تا از این باختگی بیرون نیاید، تا محتوای خودش را پیدا نکند، نمی تواند مستقل باشد.
ر.ک صحیفه امام؛ ج 9، ص 375 - 380
***
جماران، 1360_ پیام های تشکر به رئیس جمهور پاکستان، رئیس مجلس وزرای لبنان، نائب رئیس دولت امارات، رئیس جمهور لبنان (تسلیت شهادت آقایان رجایی و باهنر)
ر.ک صحیفه امام؛ ج 15، ص 141 - 144
***
جماران، 1360_ سخنرانی در جمع اقشار مختلف مردم (حفظ وحدت ـ لزوم هوشیاری ملت)
اهم بیانات:
تمام انقلاباتی که واقع شده است یک وابستگی به شرق و غرب داشته است و تمام انقلاباتی که واقع شده است در بین راه مشکلات بسیار بزرگ داشته اند و دارند، لکن انقلاب ایران، انقلاب غیر وابسته است؛ یک انقلاب دولتی نیست، یک انقلاب ارتشی نیست، یک انقلاب حزبی نیست، یک انقلاب ملّی است، لکن بر اساس اسلام. انقلاب، اسلامی است.
مبادا یک وقت این طور شرارتهایی که در ایران می شود مثل یک همچو قصۀ ناگواری که برای ما پیش آمد و دو نفر از بهترین جوانان و بهترین کارکنان ایران از بین رفت،مبادا یک وقت کنترل خودشان را از دست بدهند و زاید بر آنچه حکم خداست و قانون اسلام است عمل کنند. مبادا این اسباب این بشود که خشونت زیاد با اسیرها بکنند و با زندانیها بکنند و بدون دقت، بدون توجه یک وقت افرادی را بگیرند که ـ خدای نخواسته ـ گناهکار نبوده اند و گرفتار شده اند.
ر.ک صحیفه امام؛ ج 15، ص 145 - 150
***
جماران، 1364_ پیام به رزمندگان وخانواده های شهدا (پنجمین سالگرد جنگ تحمیلی)
اهم پیام:
اکنون که با عنایات حضرت رب الارباب و ادعیۀ حضرت بقیة الله ـ ارواحنا لمقدمه الفداء ـ و با فدا کاری و جانبازی ملت بزرگ ایران و قدرت ایمان و ایثار سلحشوران عزیز در راه اهداف مقدس اسلام بزرگ و قرآن مجید، نظام جمهوری اسلامی ایران با سرفرازی و قدرت راه خود را یافته و با استواری به پیش می رود، برماست که، با اعتراف به عجز خویش، از رزمندگان عزیزی که با شهادت طلبیها و رشادتهاشان از میهن اسلامی خود دفاع نموده و با خون پاک خود چراغهایی فرا راه آزادی تمام ملتهای دربند برافروختند قدردانی نماییم.
ر.ک صحیفه امام؛ ج 19، ص 359 - 360
***
جماران، 1364_ سخنرانی در جمع مسئولان روزنامه ها (انتقاد از نحوه چاپ اخبار)
اهم بیانات:
من میل ندارم رادیو هر وقت باز می شود اسم من باشد، مدت هاست که از این جهت متنفرم، این کار غلطی است، به اندازۀ متعارف نسبت به همه خوب است، زیادی اش مضر است، این به ضرر مطبوعات است و مطبوعات را سبک می کند. اشخاص، شخصیت هایشان با خودشان است، این طور نیست که اگر اسمشان زیاد یا کم مطرح گردد، شخصیتشان زیاد یا کم شود. در ایران هرکس معلوم است چه جوری است. بنابراین، آنچه راجع به خودم می گویم این است که اگر قرار است عکس مرا بگذارید، به جای آن، عکس یک رعیت را بگذارید و زیرش بنویسید این رعیت چه کار مهمی کرده است.
روزنامه ها باید مسائلی که پیش می آید را نظر کنند، یک وقت انتقاد است؛ یعنی انتقاد سالم است، این مفید است. یک وقت انتقام است، نه انتقاد، این نباید باشد، این با موازین جور در نمی آید.انسان چون با یکی خوب نیست، در مطبوعات او را بکوبد، کار درستی نیست. اما اگر کسی خلاف کرده است، باید او را نصیحت کرد، پرده دری نباشد، ولی انتقاد خوب است. باید در این امور خیلی ملاحظه بفرمایید تا مطبوعات مرکزی باشد برای استفادۀ عموم، و اینکه مردم بفهمند باید چه بکنند و باید چه بشود.
ر.ک صحیفه امام؛ ج 19، ص 361 - 363
***