اردیبهشت ماه 1390
2011 May

  بازگشت به پرتال گاهنامه شماره 7
 
 





امام خمینی :شوراها باید همه جا باشد

در تاریخ 7 اردیبهشت 1358جمعی از دانشجویان و دانش آموزان سنندج به دیدار امام رفتند.به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، در این دیدار که در محل اقامت امام در قم صورت گرفت، ایشان ضمن اشاره به اینکه کارهای هر منطقه باید محول به آن منطقه شود بر ضرورت تشکیل شوراها تأکید کردند.

ایشان فرمودند :قضیه اینکه کارهاى هر کسى به خودش باید [...] هر جایى به خودش، این جزء برنامه‏هاى اسلام است، و بناى ما هم بر همین هست. نه تنها شما، هر جا، در هر استانى، در هر جایى که هست، همان طورى که از اول قانون هم همین معنا بوده است، باید شوراهاى ولایتى باشد. اینها باید بشود، و مى‏شود و درصدد هستند. الآن مشغول طرح ریزى آن هستند که شما براى خودتان، مسائل خودتان باشد. انتخابات مال خودتان باشد؛ خودتان انجام بدهید. کارهایتان محول به خودتان باشد. نه تنها شما؛ خراسان هم همین طور، اصفهان هم همین طور، همه جا همین طور. این شوراها باید همه جا باشد و هر جایى خودش اداره کند خودش را. این، هم براى ملت خوب است، هم براى دولت خوب است. دولت نمى‏تواند همه جا را خودش تحت نظر بگیرد؛ وقتى محول کرد کار را به خود مردم، مردم در منطقه‏اى که هستند براى خودشان دلسوزتر هستند، بهتر اطلاع دارند به احتیاجات خودشان. اینها یک برنامه هایى است که در دست اجراست. گمان نکنید که‏

حالا این برنامه‏ها در جاى دیگر پیاده شده و شما محروم مانده اید؛ چنین گمانى نکنید ..

منبع : صحیفه امام، ج‏7، ص: 152و 153

امام خمینی در یک سخنرانی هم در 17 مهر 1358 در خصوص شوراها می فرمایند :

آن چيزى كه الآن لازم است بر همه آقايان، بر همه شما جوانان، بزرگان، و بر همه قشرهاى ملت، اين است كه چشمهايشان را باز كنند با مطالعه، با دقت، افرادى كه براى شوراها تعيين مى‏كنند صفات خاصى را داشته باشند. اول: اينكه مؤمن باشند؛ مؤمن به اين نهضت باشند؛ جمهورى اسلامى را بخواهند؛ طرفدار مردم باشند؛ امين باشند؛ اسلامى باشند، و شرقى و غربى نباشند، انحرافات مكتبى نداشته باشند؛ تا اينكه كارهايى كه مى‏كنند براى نفع ملت، براى نفع خود شهرستان باشد. اگر خداى نخواسته در اين امر كوتاهى بشود و شياطينى كه دوره مى‏افتند و مى‏خواهند افرادى را جا بزنند به مردم، آن افراد منحرف يك وقتى تعيين بشوند براى شوراهاى شهر، اين براى خود شهر خطر دارد؛ براى كشور خطر دارد؛ براى اسلام خطر دارد.

لزوم تعيين صلاحيت كانديداهاى عضويت در شوراها
از اين جهت، يك مسئوليتى الآن گردن همه ملت هست- كه شما هم از همان ملت هستيد و بحمد اللَّه پهلوانهاى ملت هستيد، و بعدها هم پهلوانتر مى‏شويد- اين مسئوليت بزرگ هست، كه ما الآن در يك وقتى واقع هستيم كه بسيارى از ريشه‏هاى رژيم فاسد سابق در بين مردم هستند، و ممكن است كه خودشان را با ظاهرسازى جا بزنند. بايد شناسايى بشوند در هر شهرستانى كه ده، پانزده نفر مثلًا- حالا آن عددى كه بايد تعيين بكنند در آنجا- بايد انتخاب بشود، بايد اين شناسايى بشود. در بين روحانيون يك نفر هست، خوب، هر كسى در شهرش مى‏داند كه كدام روحانى كسى است كه صلاحيت دارد براى اين كار؛ دلسوز براى ملت است. و از كسبه مثلًا، از اصناف، از تُجّار، از كارگرها، از كشاورزها، سابقه‏اش را بايد درست مردم بدانند كه اين در زمان طاغوت چه كاره بوده است، و سوابقش- سوابق خانوادگى‏اش- چه طور بوده است. اگر چنانچه دقت در اين امر نشود و مردم توجه به اين امر نكنند، مسئولند پيش خدا. اگر فردا يك گرفتارى براى ملت به واسطه اينها پيش بيايد، ماها كه مى‏خواهيم تعيين كنيم افراد را، مسئول هستيم، مسئوليت ما بزرگ است.
امروز وجاهت اسلام در خطر ممكن است باشد. اگر يك افراد نابابى در جمهورى اسلام مُقدَّرات يك شهرى را در دست بگيرند و بعد كارهاى خلاف بكنند، علاوه بر اينكه براى خود آن شهر مُضرّ است، وجهه جمهورى اسلامى را بد نمايش مى‏دهد. و آنهايى كه با شما و با ما و با اسلام غرض دارند اينها مى‏خواهند كه يك افرادى باشند كه اين افراد هر چه مى‏توانند كار را از اسلام جدا كنند؛ مطالب را از اسلام جدا كنند. و شما و ما مى‏خواهيم كه هر چه كار مى‏شود اسلامى باشد. بنا بر اين، الآن آن چيزى ... كه شايد از فردا و پس فردا اين كانديدها معرفى بشوند، و شماها بايد رأى به كسى كه مى‏دهيد كه اين در شوراى شهرمان باشد، خيال نكنيد كه شوراى شهر يك چيز آسانى است، يك چيز كمى است.

وظايف عمده شوراى شهر
شوراى شهر؛ يعنى همه كارهاى شهر دست اينهاست. شهردار را هم تعيين مى‏كند. كارهاى ديگر شهر را، همه را، اينها انجام مى‏دهند. نظارت در بازار، نظارت در همه جا، دارند. اينها اختياراتى دارند، و ممكن است كه خداى نخواسته يك وقتى اشخاص ناباب تعيين بشود، رأى داده بشود به آنها، و براى شهر مُضرّ؛ براى اسلام هم مُضرّ.
بنا بر اين، يك مسئله مهمى است كه بايد شما توجه به آن داشته باشيد. و برسانيد به دوستان خودتان، به شهرستانهايى كه مى‏رويد به دوستانتان، به اهل علم آنجا، برسانيد كه مردم آگاه بشوند و روى آگاهى رأى بدهند.
اين يك مطلبى بود كه الآن مورد نظر است؛ و لازم است ان شاء اللَّه عمل بشود. بعد، ما يك مراحل ديگرى هم داريم كه در موقع خودش بايد از آن بحث بكنيم. يكى، قضيه مجلس شوراست. كه او همه مُقدَّرات مملكت؟ بايد رأى داده بشود. يكى هم رئيس جمهور است. كه اينها هم ديگر بعد ان شاء اللَّه بشود.

منبع : صحیفه امام، ج‏10، ص: 250 تا 252