ما گاهی برای شکایت و درد دل خدمت امام می رفتیم، اما آقای بهشتی هیچ وقت نزد امام شکوه نمی کرد. به این معنی که در صحبتهای گوناگونی که خدمت امام می کردیم، گرچه او سهیم بود، به دلیل متانت و وقاری که داشت، به هیچوجه از کسی ذکر شکایت و درد دل و سعایتی نمی کرد.
یک بار در آن دوران درگیری و اختلاف شهید بهشتی و بنی‏صدر، امام فرمودند: آنها وقتی پیش من می آیند، خیال می کنند این آقایان پشت سر آنها حرف می زنند. ولی این آقای بهشتی حفظ‏الغیب اشخاص را دارد.

منبع: پا به پای آفتاب، ج2، ص196 و197

. انتهای پیام /*