در ماه شعبان گاهی که شبها پشت در اطاق امام میخوابیدم میدیدم یک ساعت مانده به اذان صبح امام بیدار میشدند و وضو میگرفتند و پس از نماز شب مشغول مناجات شعبانیه میشدند و در این مناجات به قدری گریه میکردند که من که پشت اطاقشان میخوابیدم گاهی با صدای گریه ایشان از خواب بیدار
میشدم با اینکه بسیار آرام و آهسته اعمال شب را انجام میدادند تا کسی بیدار نشود.
منبع: برداشتهایی از سیرۀ امام خمینی، جلد سوم
حالات معنوی، به کوشش غلامعلی رجائی، ص190.
.
انتهای پیام /*