هیچگاه امام را اینقدر ناراحت ندیده بودم

پس از تسخیر سفارت آمریکا، دولت موقت به عنوان اعتراض به این اقدام، استعفا کرد. تصور آنها بر این بود که امام استعفای اعضای دولت را نمی‏پذیرند و دانشجویان را وادار به خروج از محل لانهٔ جاسوسی می‏‏کنند. در پی آن دو تن از اعضای دولت که با برژینسکی ملاقات کرده بودند، به شدت مورد انتقاد قرار گرفتند. دربارهٔ ملاقات این افراد که در الجزایر با برژینسکی مشاور امنیتی کارتر، صورت گرفته بود، از طرف رییس دولت موقت توضیحاتی داده شد.
همان طور که گفتم، من و چند نفر از برادران از جمله آقای میردامادی، اصغرزاده و گویا آقای سیف‏اللهی، برای ادای توضیحات و چگونگی موضعگیری دانشجویان در برابر استعفای دولت، در قم، در خدمت امام رسیدیم. در آنجا طی گفتگویی سؤالهایمان را پرسیدیم و پاسخهای ایشان را شنیدیم. امام بسیار از مصاحبهٔ رییس دولت موقت و توضیحاتی که در توجیه ملاقات خود با برژینسکی داده بود، ناراحت به نظر می‏‏رسیدند. از این رو دستور دادند که دانشجویان در برابر این برخوردها موضعگیری کنند و نکاتی را نیز متذکر شدند که در بیانیهٔ آنها ذکر شود. گفتنی است که بنده تا آن روز، هیچ گاه چهرهٔ مبارک امام را، از فرط ناراحتی، تا به آن حد برافروخته ندیده بودم.

منبع: برداشتهایی از سیرۀ امام خمینی، جلد چهارم، به کوشش غلامعلى رجائى، ص318