زمان رحلت آیتالله بروجردی امام حدود 62 سال داشتند. عدهای رسالههایی را
که تدوین کرده بودند به چاپ رساندند و توزیع کردند و تحت این عنوان که حوزه نباید
بیسرپرست بماند، شهریههای مرحوم آقای بروجردی را قبول کردند. ولی امام هرگز وارد
این قضایا نشدند. فقط در یکی ـ دو جلسه به صورت ضعیف شرکت میکردند و کماکان
به درس و بحث و تربیت شاگردان در قم مشغول بودند. امام در طول زندگیشان
کوچکترین قدمی برای کسب مرجعیت بر نداشتند. بهترین گواه این مدعا، شاگردان
ایشان هستند. آقای میرزا جعفر سبحانی صاحب تقریرات امام در اصول از شاگردان
امام بودند که چهارده سال تمام به درس امام میرفتند. ایشان به خیال اینکه امام پول
ندارند، از طلبهها پول جمع میکنند تا ایشان برای مرحوم آقای بروجردی مجلس فاتحه
بگیرند البته آقایانی که به این امر کمک مالی کرده بودند، قصد و نیت خیر داشتند. ولی
امام نمیخواستند برای مرحوم آقای بروجردی مجلس فاتحه بگیرند، چون تصور
میکردند برگزاری مجلس فاتحه معنا دارد و معنای آن در حوزههای علمیه عنوان کردن
ادعای مرجعیت از طرف برگزار کننده است؛ امام در این قضیه شخصاً هیچ کاری
نکردند. ایشان دنبال تعلیم و تربیت طلبهها برای حوزه و آتیۀ اسلام بودند.
منبع: پا به پای آفتاب، چاپ جدید، ج 1، ص 65
.
انتهای پیام /*