حضرت امام در قم هنگام درس گفتن روی زمین می‏ نشستند و درس می‏ گفتند و‏ بعد از چندی طلبه‏ ها ـ چون جمعیت زیاد شده بود و می‏ خواستند چهرۀ ایشان را زیارت‏ کنند و صدایشان را درست بشنوند ـ به ایشان اصرار کردند که به منبر تشریف ببرند و‏ درس بگویند، گمان می‏کنم ایشان بعد از رحلت آیت‏ الله العظمی بروجردی این را قبول‏ کردند. به ذهنم هست تا آن بزرگوار حیات داشتند ایشان منبر ننشستند، روز اوّلی که‏ ایشان منبر نشستند، بنده در درس امام بودم. آن روز را تماماً به نصیحت گذراندند.‏ اولین مطلبی که بعد از بسم الله فرمودند، چنین بود: «مرحوم آقای نائینی ـ رحمة الله علیه ـ ‏ روز اوّلی که برای درس نشست روی منبر گریه کرد و گفت این همان منبری است که‏ شیخ انصاری روی آن نشسته، حالا من باید بنشینم روی این منبر؟!» از همین جا شروع‏ کردند به نصیحت کردن طلاب که بفهمید چه کاری دارید می‏ کنید.

منبع: شاهد؛ ش 195، ص 6، فروردین ماه 1369

. انتهای پیام /*