مادرم نقل می کرد روزی امام کنار باغچه قدم می زدند، در باغچه گلهای زیادی بود. خدمت ایشان که رفتم. آقا به من گفتند: «این گل چند روزه است؟» گفتم نمی دانم. فرمودند: این گل سه روزه است.» گلهای دیگر را هم نشان داده و گفتند که هر کدام چه موقعی باز شده اند و چند روزه هستند. بعد گلها را نامگذاری کردند. به گلی که تازه غنچه کرده بود اشاره کرده و گفتند: «این علی است آن یکی حسن و آن یکی یاسر است. آن گل تویی و آن یکی احمد.» بعد به گل پژمرده ای اشاره کرده و گفتند: «این هم منم.» اینگونه برخوردها نشانگر روح لطیف امام بود که در اشعار عرفانیشان هم آشکار است.
منبع: حماسه مقاومت، ج 2، ص 128.
.
انتهای پیام /*