امام که معمولاً در جریانها کمتر نگران می شوند، در جریان انتخابات مجلس خبرگان از گوشه و کنار کشور اخبار نگران کننده اى دریافت کرده بودند. یکبار به تهران اطلاع دادند که از حزب جمهورى اسلامی و از روحانیت مبارز، کسانى خیلى زود به قم بروند. شرایط طورى بود که غیر از من کسى نتوانست برود. من هم به اعتبار شرکتم در حزب و هم به اعتبار شرکتم در شوراى روحانیت مبارز و عضویت در آن شورا، آن شب به قم رفتم. قرار بود آن شب با مدرسین حوزه علمیه قم در حضور امام جلسه اى باشد (یعنى قرار بود روحانیت مبارز، جامعۀ مدرسین حوزه علمیۀ قم و حزب جمهورى اسلامى، اینها در حضور امام جلسه داشته باشند. ) به منظور یکى شدن نظرهاى این سه نهاد پیرامون نامزدهاى انتخاباتى مجلس خبرگان، بعد از نماز مغرب و عشاء در خدمت ایشان جلسه را آغاز کردیم. یک مواردى را اتفاق نظر داشتیم و روى یک عده از نامزدها نظر یکى بود. ولى در مواردى نظرها یکى نبود. روى اصول کار صحبت کردیم. وقت کمی دیر بود، به امام عرض کردیم، که دیر است شما بفرمایید استراحت کنید، ما اینجا می نشینیم تا کار را تمام کنیم. ایشان فرمودند: «نخیر، من می نشینم تا کار تمام بشود!» و شاید تا نزدیکی هاى ساعت دوازده؛ بین ساعت یازده و دوازده بود که ایشان نشستند و جلسه طول کشید تا کار تمام بشود. چون به ایشان اخبارى داده بودند که عده ای می کوشند تا آراى مسلمانان و معتقدین به خط امام و انقلاب را پراکنده کنند.
منبع: روزنامه جمهورى اسلامى- 20 / 2 / 62
.
انتهای پیام /*