من در سال 1348 یک بار توفیق داشتم امام را در نجف ملاقات کنم. در آن سالها رفتن به خانه امام در نجف و از زیر چشمان تیزبین ساواک جهنمی طاغوت خارج و مخفی نمی ماند، به همین جهت عده بسیار کمی به خانه ایشان، آمد و شد داشتند. در آن موقع آقا در آن خانه خیلی عادی نجف با چند تن از دوستان و خانواده محترمشان زندگی می کردند. آن روزی که من به خانه امام رفتم شاید چهار تا پنج نفر به دیدار امام آمده بودند. با اینکه آن موقع چون ایام نوروز بود رفت و آمد مسافران ایرانی به عراق نسبتاً زیاد بود. در سال 1348 یعنی درست در سالهایی که طاغوت جشن های تاجگذاری 2500 ساله را به عنوان نشانه های محکم شدن میخ حکومت طاغوتی اش در سرزمین ایران برگزار می کرد یا مقدماتش را فراهم می کرد فکر می کنید چهره امام چی را نشان میداد؟ شکست؟ ضعف؟ نگرانی؟ هیچی. امام با چنان چهره مطمئن و آرامی سخن می فرمودند و با مسایل برخورد می کردند که هر دیدارکننده و بیننده را به آینده امیدوارتر می ساخت.
منبع: روزنامه جمهوی اسلامی – 1 / 4 / 65.
.
انتهای پیام /*