امام نسبت به کارکنان منزلشان عاطفه و مهربانی خاصی داشتند، به نحوی که شاید هیچ فرقی بین آنها و فرزندان خودشان در اظهار محبت قایل نمی شدند. سال 64 که قصد داشتم به سوریه بروم، وقتی به محضر امام رفتم که از ایشان خداحافظی کنم، در گوش من دعای سفر خواندند. آقا معمولاً این کار را با فرزندان و با نزدیکانشان می کردند که من توقع نداشتم نسبت به من هم این لطف را بکنند.
منبع: برداشتهایی از سیره امام خمینی(س)، ج 2، ص 219.
.
انتهای پیام /*