مردم، اصلی‌ترین بخش یک جامعه پویا هستند. نقش مردم و نهادهای مردم محور در حفظ ثبات و پیشرفت کشور بر کسی پوشیده نیست. بدیهی است که مقتدرترین حکومت‌ها چنانچه فاقد پشتوانه مردمی باشند، آسیب‌پذیر بوده و قدرت پیش‌برنده لازم را ندارند. اما حکومت‌هایی که از متن مردم برخاسته و حضور مردم را در همه عرصه به همراه خود دارند، جامعه‌ای زنده، پویا و در حال پیشرفت خواهند بود. امام خمینی بر اساس این باور همواره بر جایگاه مهم مردم برای رساندن کشور به سعادت، تأکید نموده اند. امام راحل در پنجم آذرماه سال 1358،در بیاناتی زمینه تشکیل بسیج مستضعفین را فراهم آوردند؛ امام با درایت بی‌نظیر خود در نخستین سال‌های پیروزی انقلاب و دفاع مقدس، قشرهای گوناگون را به یکپارچگی و بسیج عمومی برای نجات کشور از بحران جنگ، که در آن مقطع از مهمترین اتفاقات بود، تشویق کردند. قدرت مردم در پرتو تدبیر آن پیر فرزانه و پیوند الهی آنان با یکدیگر، نه تنها بهترین راه‌کار برای مواجهه با مصائب جنگ بود، بلکه بعد از جنگ نیز بسیج را به‌عنوان یکی از مستحکم‌ترین نهادهای کشور مطرح ساخت. با این مقدمه این مجموعه مطالب در صدد است تا به این نکته بپردازد که اساسا امام راحل بسیج را چگونه می‌دید؟ و چه نگاهی نسبت به این نهاد انقلابی داشت؟ انتظار عمومی امام از این نهاد مردم محور چه بود؟ برای پاسخگویی به این سوالات به مرور برخی از تعابیر امام خمینی دراین‌باره، برای فهم بهتر فلسفه وجودی بسیج می پردازیم: لازم به ذکر است که برای کامل تر شدن این مکتوبه می شد از ویژگی هایی چون شهادت طلبی، تزکیه و خودسازی، حضور در صحنه های انقلاب، همراهی در بازسازی کشور، دفاع از امنیت کشور و دیگر خصوصیات بسیج سخن به میان آورد اما با اکتفا به مطالب ارائه شده مخاطبان گرامی را برای مطالعه بیشتر پیرامون موضوع را به جلد های مختلف صحیفه ارجاع می دهد.
.
انتهای پیام /*