امام علاقه و محبت وافری به همسرشان داشتند.
نامه به خانم خدیجه ثقفی (خانوادگی)
و این دوست داشتن با احترام خاصی همراه بود.
نامه به خانم خدیجه ثقفی (خانوادگی)
امام در پاسخ به این سؤال که شما چرا این قدر به خانم علاقه دارید؟ می فرمودند: برای اینکه خیلی وفادار بوده، خیلی فداکار بوده. زجری که خانم کشیده، هیچ کس نکشیده. همیشه به خانم می گفتند: «از من راضی باش، من خیلی در حقت بدی کرده ام.»
همسر امام در این باره می گوید: امام همیشه احترام مرا داشتند. هیچ وقت با تندی صحبت نمی کردند. اگر لباس و حتی چای می خواستند، می گفتند: ممکن است بگویید فلان لباس را بیاورند؟ گاهی اوقات هم خودشان چای می ریختند. در اوج عصبانیت، هرگز بی احترامی و اسائه ادب نمی کردند. همیشه در اتاق، جای بهتر را به من تعارف می کردند. تا من نمی آمدم سر سفره، خوردن غذا را شروع نمی کردند. به بچه ها هم می گفتند صبر کنید تا خانم بیاید. حاضر نبودند که من در خانه کار بکنم. امام در مسائل خصوصی زندگی من دخالت نمی کردند. اوایل زندگی مان، یادم نیست هفته اول یا ماه اول به من گفتند: من کاری به کار تو ندارم. به هر صورت که میل داری لباس بخر و بپوش، اما آن چه از تو می خواهم این است که واجبات را انجام بدهی و محرمات را ترک بکنی، یعنی گناه نکنی.
امام در تمام مراحل خانم را عزیز و محترم می شمردند و همیشه فرزندانشان را به حفظ حرمت خانم توصیه می نمودند.
وصیتنامه شخصی و تعیین وصی