شماره دو و سه، فصلنامه علمی، فرهنگی، تاریخی، سیاسی "ژرفا پژوه" ویژه زمستان و بهار 94-93، مشتمل بر مقالات تخصصی، توسط پژوهشکده امام خمینی (س) و انقلاب اسلامی، به چاپ رسید.
شماره نود و سه، فصلنامه فرهنگی، هنری، سیاسی و اجتماعی "حضور" ویژه تابستان 94، در چهار بخش مقالات، گفتگوها، ادب و هنر، اخبار و گزارش ها منتشر شد.
هیجان مردمی با وحدت و یکدلی زنان و مردان وکودکان، فقیر و غنی همه و همه با تبریک و شادباش همراه بود. شور و هیجان آمیخته با خشم انقلابی، صحنه هایی به یادماندنی در تاریخ انقلاب اسلامی خلق کرد. مجسمه های شاهان یکی پس از دیگری در مقابل خشم مردم تسلیم شده و از بالای ساختمانها و معابر عمومی بر زمین می افتاد. در میدان سپاه مردم مجسمه بزرگ شاه را بر زمین انداخته، به دنبال خود بر روی زمین می کشیدند. اینک با فرار شاه همه چیز تمام شده، و پیروزی قطعی است. شاه با این بهانه که «خسته ام و نیاز به استراحت دارم ...» کشور را ترک کرد. در مراسم بدرقه او کسی جز شاپور بختیار و تنی چند از افسران گارد شاهنشاهی حضور نداشتند. با خروج شاه از ایران، امام خمینی (س) تصمیم گرفتند که به میهن اسلامی بازگردند. بی شک این پیروزی نام رهبر آن را درمیان برجسته ترین و نامدارترین انسانهای این قرن قرار داد. محمد رضا شاه سه روز پس از تشکیل شورای سلطنت به همراه همسر و خانواده خویش در حالی ایران را برای همیشه ترک نمود که به شدت می گریست.
آن چنان که گفته اند، عرفان اسلامی دو رکن رکین دارد؛ اول مسئله توحید که ذیل مباحث وحدت شخصی وحود سامان می یاید و دیگر موحد، که مسئله انسان کامل، راوی آن است. ویلیام چیتیک، عرفان شناس معاصر، معتقد است که اگر چه که از کتاب های محی الدین عربی، می توان وحدت وجود را دریافت اما این واژه در هیچ کدام از آثار وی به کار نرفته است. به اعتقاد وی، مسئله اصلی ابن عربی انسان کامل است.
ماجرای انسان کامل به اعتقاد امام، از حضرت واحدیت آغاز می گردد. آن جا که به دلیل تجلّی مقام احدیت، اسماء و صفات خداوند پدید آمدند. در میان این اسماء و صفات، اسم اعظم الله به دلیل جامع بودن بر همه ی آن ها برتری یافت...
امام(ره) تنها عارفی هستند که در تاریخ عرفان اسلامی ما با تکیه بر آراء عرفانی و رابطه ی عاشقانه ی انسان با خدا برمبنای اصل وحدت وجود، توانستند سیاستی را پابه گذاری نمایند که در پی حاکمیت جلوه ای از جلوه های بی کران حضرت حق یعنی ولایت الهی است و این تلاش امام(ره) است که نظریه ی ولایت فقیه ایشان را هم حتی عرفانی می کند و از ولی فقیه چهره ای و جلوه ای ارائه می دهند که هم سیاست مقتدرانه حضرت ختمی مرتبت(ص) و علی بن ابیطالب را نشان می دهد و هم سلوک عارفانه و زاهدانه و عاشقانه ی پیامبر(ص) و علی بن ابیطالب(ع) را متجلی می سازد.
امام خمینی(س) حدیث ثقلین را که در اول وصیت نامه خود می نویسند، متعلق به همه ی بشر دانسته و توجه می دهند که مضمون این حدیث، بر جدایی ناپذیری قرآن و عترت(پیامبر و اهل بیت ایشان) اشاره دارد و آن دو را لازم و ملزوم یکدیگر می داند؛ به طوری که اگر به یکی از آن ها ظلم شود، به دیگری نیز ظلم شده است و اگر یکی مهجور باشد، دیگری نیز مهجور خواهد بود.
در سنت عرفانی عارفان مسلمان، جهان هستی را جلوه و تجلّی حضرت عشق می دانند. وقتی حضرت عشق، که از هرگونه تعیّن و تقیّدی پاک و منزه است در چهره های گوناگون ظهور می یابد و در شئوناتی از شئون خویش ظاهر می شود جهان هستی متظاهر می شود. از جمله شئونات حضرت عشق، دو شأن عاشق و معشوق است که جنبه مظهریت و مرآتیت حضرت عشق هستند.