در نجف برنامۀ امام این بود که شبى نیم ساعت در بیرونى منزل تشریف مى آوردند و مسائلى مطرح مى شد. یک شب فقیرى براى عرض حاجت به منزل امام آمد. بعضى از آقایان که مسئول ادارۀ بیرونى بودند با او برخورد خوبى نکردند. امام که از دور با دقت مواظب بودند، وقتى به قصد تشرف به حرم از مجلس بلند شدند به درب بیرونى که رسیدند به مسئول مربوطه سخت اعتراض کرده و گفتند: «این چه طرز برخورد است؟»
او جواب داد: آقا، این دیروز هم آمده بود، روز قبل هم آمده بود. امام فرمودند: «بگذارید بیاید، محتاج است، نیازمند است، حاجتش او را واداشته که اینجا بیاید. باید حاجتش را برآورده کنیم و با یک بیانى او را راضى نماییم. نرنجانیم مردم را.»
منبع: سرگذشتهاى ویژه از زندگى امام خمینى(س)؛ ج 1، ص 127
.
انتهای پیام /*