عبادت

‏‏«عبادت» را اهل لغت به معنای غایت خضوع و تذلّل دانسته اند؛ و‏‎ ‎‏گفته اند چون عبادت اعلی مراتب خضوع است، پس لایق نیست مگر برای‏‎ ‎‏کسی که اعلی مراتب وجود و کمال و اعظم مراتب نعم و احسان را دارد؛ و از‏‎ ‎‏این جهت عبادت غیر حق شرک است. و شاید «عبادت» ـ که در فارسی به‏‎ ‎‏معنای «پرستش» و «بندگی» است ـ در حقیقتش بیش از این معنی که گفته اند‏‎ ‎‏مأخوذ باشد؛ و آن عبارت است از خضوع برای خالق و خداوند.و از این جهت، این‏‎ ‎‏طور از خضوع ملازم است با اتّخاذ معبود را اله و خداوند، یا نظیر‏‎ ‎‏وشبیه و مظهر او، مثلاً؛ و از این جهت، عبادت غیر حق تعالی شرک و کفر‏‎ ‎‏است.

کتاب آداب الصلوة - آداب نماز صفحه ۲۸۴