«حقیقت و مخّ امر و اعلای آن و کلید آن و باب اشیا و رضای خداوند، اطاعت امام است بعد از معرفت او. آگاه باش که اگر مردی شبها به عبادت ایستد و روزها روزه گیرد و تمام مالش را صدقه دهد و تمام روزگار را حج کند، و نشناسد ولایت ولیّ خدا را تا موالات او کند و تمام اعمالش به راهنمایی او باشد، نیست برای او بر خدای تعالی حقی و ثوابی، و نمی باشد از اهل ایمان.» و بإسناده عن أبی عبد الله، علیه السّلام، قال: من لم یأت الله عزّ و جلّ یوم القیامة بما أنتم علیه، لم یتقبّل منه حسنة و لم یتجاوز له سیّئة. و بإسناده عن أبی عبد الله علیه السّلام، فی حدیث قال: و الله، لو أنّ إبلیس، لعنه الله، سجد لله بعد المعصیة و التّکبّر عمر الدّنیا، ما نفعه ذلک و لا قبله الله ما لم یسجد لآدم کما أمره الله عزّ و جلّ أن یسجد له، و کذلک هذه الأمّة العاصیة المفتونة بعد ترکهم الإمام الّذی نصبه نبیّهم لهم، فلن یقبل الله لهم عملا و لکن یرفع لهم حسنة حتّی یأتوا الله من حیث أمرهم و یتولّوا الإمام الّذی أمرهم الله بولایته و یدخلوا من الباب الّذی فتحه الله و رسوله لهم ... الحدیث. و اخبار در این باب و به این مضامین بسیار است. و از مجموع اخبار استفاده شود که ولایت شرط قبول اعمال، بلکه شرط قبول ایمان به خدا و به نبوّت رسول مکرم (ص) است.
شرح چهل حدیث(اربعین حدیث)/ص ۵۷۷
.
انتهای پیام /*