اهواز با آن ذخیره خداداد، خوزستان با آن ثروت هنگفت، باید شهرش آن طور باشد؛ دهاتش بدتر. من یک وقتی که- خیلی سال قبل- از آنجا عبور کردم دیدم که- با راه آهن میرفتیم- نزدیک بعضی از دهات، این بچهها و بزرگها و اینها هجوم میآوردند طرف آنجایی که ما عبور میکردیم، و مع الأسف همه به حالی بودند که موجب تأثر بود، در جایی که ثروتشان- ثروت خداداد- در زیر پایشان بود، خودشان آن طور مستمند بودند. صحیفه امام، ج11، ص: 6
.
انتهای پیام /*