‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏خدمت ذی شرافت جناب مستطاب ثقة الاسلام و المسلمین آقای فلسفی، خطیب شهیر‏‎ ‎‏اسلامی ـ دامت افاضاته‏

‏     به عرض عالی می رساند، ان شاءالله مزاج محترم خالی از نقاهت است. ضمناً اعلامیۀ‏‎ ‎‏آقای خوانساری را ملاحظه کردم و خالی از تعجب نبود.اصل اقدام ایشان بسیار به‏‎ ‎‏موقع و لازم است لکن کیفیت آن خیلی نارسا و سست است. برای این مطلب دینی که‏‎ ‎‏اساس روحانیت و دیانت و ملیت در خطر است، مجلس روضه درست کردن و در ضمن‏‎ ‎‏آن، اساس دیانت را قرار دادن، بسیار موهن است نسبت به مقصد. و از آن بدتر آنکه‏‎ ‎‏مسجد سید عزیزالله را که چهار هزار جمعیت مقدس بازاری در آن مجتمع می شود. و‏‎ ‎‏البته می دانید دولت از دیانت نمی ترسد، تا از بازاری متدین و دعای اینها یا نفرین آنها‏‎ ‎‏وحشت کند؛ دولت از مردم فعال و جوان و احزاب و دانشگاه ملاحظه می کند. باید یک‏‎ ‎‏اجتماع دینی که آقای فلسفی سخنگوی دیانت اسلام صحبت می کند و آقای خوانساری‏ 

‏از مراجع وقت می خواهد صحبت کند در مسجد سید عزیزالله که حکم یک صندوقخانه‏‎ ‎‏را دارد، نباشد.‏

‏     من نمی دانم این چه فداکاری است؟ باید این امر به توسط یک کرور اعلامیه به تهران‏‎ ‎‏و حومۀ تهران حتی قزوین، قم و بلاد نزدیک و دور منتشر شود و گفته شود و نوشته شود‏‎ ‎‏که چون برای این اجتماع، جایی در تهران نیست، خارج تهران در بیابان می رویم. در این‏‎ ‎‏صورت از دو حال خارج نیست، یا آنکه با سرنیزه جلوگیری می کنند و آن خیلی بعید‏‎ ‎‏است. آن وقت تکلیف یکسره می شود و ما غالب می شویم و سقوط دولت حتمی است،‏‎ ‎‏و یا نمی کنند، تمام ناراضیها به شما ملحق می شوند و غوغا می کنند و عظمت مطلب، آنها‏‎ ‎‏را از پا درمی آورد و طرفین مطلب به نفع مسلمین است.‏

‏     حالا این فرصت از دست رفت، لکن فرصت دیگری باقی است و آن این است که‏‎ ‎‏جنابعالی در ضمن صحبت تکیه کنید به این نکته که ما نمی خواهیم اجتماع بزرگ درست‏‎ ‎‏کنیم و الاّ در صورت لزوم در خارج تهران اجتماع می کنیم و مطالب مهمتر را به گوش‏‎ ‎‏ملت می رسانیم و در قم اجتماع ایران را تهیه می کنند و در صحرای قم، به مردم ایران‏‎ ‎‏مطالبی که باید گفته شود، شخصاً بعضی از علما خواهند گفت.‏

‏     سرکار می دانید در این حال که ما قرار گرفتیم قضیه از آشتی و صلح گذشته و پای‏‎ ‎‏نابودی احکام اسلام و فتح در کار است و «هیهات منّا الذلّة». نترسید، ملاحظه نکنید.‏‎ ‎‏آقای خوانساری را نمی گیرند. شما را نمی گیرند؛ دنیا اقتضا ندارد. شما بهتر می دانید. بنده‏‎ ‎‏از ناراحتی دیگر نمی توانم عرض بکنم. والسلام علیکم و رحمة الله .‏

‏‎ ‎‏۲ جمادی الثانیه‏

‏روح الله الموسوی الخمینی

صحیفه امام جلد ۱ ص ۸۵ - ۸۶


. انتهای پیام /*