پرتال امام خمینی(س): مقام معظم رهبری در خاطرات خود نقل می کنند: هنگامی که در مشهد بودم، نام آقای خمینی را شنیدم. پس از آنکه در سال ۱۳۳۷ به قم رفتم، در دروس اصول فقه ایشان شرکت کردم و تا در قم بودم، ادامه دادم.
ایشان استادی جدی بود با لباسی مرتب و فوق العاده تمیز. سر به زیر وارد جلسه درس می شد. به هیچ‌یک از طلاب نگاه نمی کرد، درس خود را با جدیت می داد، به پرسش‌ها و بحث های طلاب با دقت و توجه تمام پاسخ می گفت، و بدون آنکه توجهی به ایجاد ارتباط با طلاب داشته باشد، باز به همان شکل بیرون می رفت؛ اما محبوبیت بسیاری داشت.
اکنون که می اندیشم، از سکوتی که این مرد پیش از اعلام نهضت خود داشت، خیلی متعجب می شوم. اعلامیه هایی که پس از آغاز نهضت صادر کرد، نشان می دهد که ایشان همچون آتشفشان خاموشی بود که یکباره فوران کرده است. همواره گفته ام: ریاضت سکوت ایشان یکی از بزرگترین ریاضت ها بوده است. او مصداق کامل انسان مومن بود.
خاطرات خود گفته، کتاب خون دلی که لعل شد
.
انتهای پیام /*