پرتال امام خمینی(س): یادداشت ۸۳۵

متن وصیتنامه مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی (ره) که در کتاب مهاجر قبیله ایمان به چاپ رسیده، بدین شرح است:

‌‌بسم‌الله الرحمن الرحیم‌

‌‌با امید به رحمت واسعه حضرت حق جل جلاله و ایمان به‌‎ ‎‌حقانیّت آنچه حضرت خاتم‌الانبیاء محمد مصطفیٰ صلی‌الله علیه‌‎ ‎‌وآله وسلّم آورده است و با اقرار به تبعیّت محض از معصومین‌‎ ‎‌بزرگوار بخصوص مولای متقیان امیر مؤمنان و خلیفه بلافصل رسول‌‎ ‎‌اکرم ‌‌صلی‌الله علیهما و آلهما‌‌.‌‎‌

اینجانب احمد خمینی فرزند امام خمینی رضوان‌الله‌‎ ‎‌تعالی علیه در تاریخ ۳۰ / شهریور / ۷۱ هجری شمسی مطابق‌‎ ‎‌با ۲۳ / ربیع الاوّل / ۱۴۱۳ قمری چند سطری به عنوان‌‎ ‎‌وصیت می‌نویسم تا به این اصل اسلامی عمل کرده باشم.‌‌‌

۱- وصی خود فرزندم حسن خمینی را قرار دادم تا در‌‎ ‎‌صورت امکان به آنچه مورد نظرم است عمل نماید انشاءالله‌‎ ‎‌خداوند به ایشان پاداش خیر دهد.‌‌‌

۲- مرا حتی‌المقدور نزدیک پدر عزیزم و مُراد و امامم‌‎ ‎‌دفن کند تا شاید به حساب حضرت امام فاتحه‌ای هم نصیب‌‎ ‎‌من سراپا گناه گردد و خداوند به خاطر آن حضرت مورد لطفم‌‎ ‎‌قرار دهد.

‌‌‌۳ – بعد از من کار مرقد حضرت امام با ایشان است تا به‌‎ ‎‌کمک و هدایت برادر عزیزم جناب حجة‌الاسلام آقای‌‎ ‎‌انصاری که با در نظر گرفتن تمامی جهات بهترین فرد و‌‎ ‎‌دلسوزترین شخص نسبت به حرم حضرت امام است کارهای‌‎ ‎‌آنجا را بعد از من دنبال کند، بعد از من حسن خمینی تولیّت‌‎ ‎‌آن مزار شریف را عهده‌دار باشد.‌‌‌

۴ – کُلیه اعلامیه‌ها و کتابها و نوشتجات حضرت امام‌‎ ‎‌قدس سرّه بعد از من در اختیار حسن خمینی است که هر گونه‌‎ ‎‌می‌خواهد چاپ و مُنتشر کند و در صورتی که وضع مالی‌‎ ‎‌خانواده‌ام خوب نباشد از درآمد آن برای گذران زندگیشان‌‎ ‎‌استفاده کند والّا بهتر است پول حاصل از آن به فقراء و یا‌‎ ‎‌خرج حرم امام گردد درآمد آن مال همۀ افراد خانواده است،‌‎ ‎‌کار مؤسسه نشر امام نیز با صلاحدید حسن آنگونه که‌‎ ‎‌تشخیص می‌دهد است.‌

‌۵ – کتابهائی که در‌‎ ‎‌دفتر فرهنگی است و‌‎ ‎‌متعلق به من است در‌‎ ‎‌صورتی که خانواده‌ام‌‎ ‎‌(فاطی) احتیاج مادّی‌‎ ‎‌داشته باشد بفروشند و‌‎ ‎‌پولش را در اختیار او بگذارند ولی بهتر است همۀ بچه‌ها از‌‎ ‎‌آنها استفاده کنند در صورتی که نه احتیاج مادّی باشد و نه‌‎ ‎‌بچه‌ها از آن استفاده می‌کنند به کتابخانه آیت‌الله العظمی‌‎ ‎‌ آقای نجفی سپرده شود تا طُلاب از آن استفاده کنند و اگر حرم‌‎ ‎‌امام دارای کتابخانه شد در آنجا گذارده شود.‌‌‌

۶ – کلیه اثاث منزل که مال من است به همسرم بخشیدم،‌‎ ‎‌البته اثاثی که مربوط به من است خیلی ناچیز است.

‌‌‌۷ – من شخصاً در هیچ بانک و مؤسسه‌ای و یا شرکتی و‌‎ ‎‌از این قبیل وجهی ندارم و اگر مختصر پولی در بانک تعاون‌‎ ‎‌اسلامی دارم شهریه‌های مراجع بزرگوار قُم است که باید‌‎ ‎‌صرف فقراء گردد.‌‌‌

۸ – وجوهی که نزد خودم است یا پول شخصی و یا وجوه‌‎ ‎‌شرعیّه است که جای هر کدام مشخص و روی هر کدام نوشته‌‎ ‎‎‌شده است، اگر به پولی برخورد شد که مشخص نبود از اموال‌‎ ‎‌خودم محسوب نگردد. کُلیه وجوهی که سهم مبارک و یا‌‎ ‎‌خیرات است در اختیار رهبر بزرگوارمان حضرت آیت‌الله‌‎ ‎‌خامنه‌ای دامت برکاته قرار گیرد تا در موارد مقرره‌اش صرف‌‎ ‎‌گردد.‌‌‌

۹ – به فرزندان عزیزم حسن و یاسر (رضا) و علی سفارش‌‎ ‎‌می‌کنم که متدین و باتقوی باشند و دوست دارم در حوزه‌‎ ‎‌علمیه قم درس دینی بخوانند و در موقعش متلبس به لباس‌‎ ‎‌روحانیّت شوند. معتقدم اینطور بیشتر محفوظ می‌مانند و‌‎ ‎‌سفارش مادرشان فاطی عزیزم که زن فاضل و بسیار مُتدینی‌‎ ‎‌است را به آنها می‌کنم او زن عارف مسلکی است که مورد‌‎ ‎‌علاقه شدید امام بود، نکند خدای ناکرده بعد از من به او کم‌‎ ‎‌محبّتی شود، نکند خدای ناکرده صدای فرزندان نسبت به او‌‎ ‎‌بلند شود. او لطیف و دانا است و گوش دادن به نصایح او‌‎ ‎‌مُسلماً به نفع فرزندان است. ‌‌‌سفارش مادرم که جان عزیزم فدای او باد را می‌کنم – او‌‎ ‎‌سختیها و مرارتهای بسیار کشیده است و همیشه انیس و‌‎ ‎‌مونس اماممان بوده است – فرزندانم و فاطی خیلی مواظب‌‎ ‎‌ایشان باشند، امروز خدمت به خانم روح امام را شاد می‌کند. ‌‌‌فاطی عزیزم تو خود بهتر از همه می‌دانی که دیر یا زود‌‎ ‎‌همه رهسپار دیار آخرتیم، سعی کن زندگی عادی خود را ادامه‌‎ ‎‌دهی و راضی باشی به رضای حق جلّ و علا.‌

‎‌۱۰ – بین خود و خدای خود رضایت کامل دارم که تمام‌‎ ‎‌تلاشم برای تقویت اسلام و نظام و امام بوده است و از این‌‎ ‎‌جهت در آرامش کامل بسر می‌برم البته من هم مانند همه‌‎ ‎‌کسانی که درگیر کارهای مختلف مبارزاتی و سیاسی هستند‌‎ ‎‌بی‌اشتباه نبودم و به این اعتراف می‌کنم ولی تنها کسانی‌‎ ‎‌اشتباه نمی‌کنند که کاری نمی‌کنند. در زد و خوردهای‌‎ ‎‌سیاسی ممکن است کارهائی انجام داده باشم که مناسب‌‎ ‎‌شأن امام و یا یاران امام نبوده باشد، تقاضایم از خدا و یاران‌‎ ‎‌امام این است که مورد عفوم قرار دهند. من در جهت‌‎ ‎‌مصلحت امام به هیچ فرد و گروهی رحم نکرده‌ام و خیلی‌ها‌‎ ‎‌را در این راستا رنجانده‌ام که هنوز هم از این جهت ناراحت‌‎ ‎‌نیستم، از همه بخصوص مادر، فاطی، خواهرها و بچه‌هاشان‌‎ ‎‌و قوم خویشان مادری و پدری، نسبی و سببی اُمید عفو و‌‎ ‎‌دعای خیر دارم . ‌‌‌به حسن و برادرانش این توصیه را می‌نمایم که همیشه‌‎ ‎‌سعی کنند در خطّ رهبری حرکت کنند و از آن منحرف نشوند‌‎ ‎‌که خیر دنیا و آخرت در آن است و بدانند که ایشان موفقیّت‌‎ ‎‌اسلام و نظام و کشور را می‌خواهند. هرگز گرفتار تحلیل‌های‌‎ ‎‌گوناگون نشوند که دشمن در کمین است. ‌‌‌خداوندا عبد تو پیش تو می‌آید و تنها امیدش به تو است‌‎ ‎‌عبدی شرمگین و گناهکار او را به رحمت و بزرگواری خود‌‎ ‎‌ببخش ‌‌یا ارحم الراحمین والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته‌‎.

. انتهای پیام /*