احمد پس از بازگشت از عراق، تلاش خستگی‌ناپذیر خود را در تحصیل علوم دینی و دیدار از خانواده‌های زندانیان و تبعیدیان و انتقال پیامها و سفارشهای امام به منسوبین و مبارزین و نمایندگان شرعی امام در ایران و تنظیم امور بیت امام در قم، ادامه می‌دهد. در پایان همین سال (45) دوباره عازم عراق می‌شود و این‌بار مخفیانه از طریق خرمشهر به آن سوی مرز می‌رود و پس از یک هفته مخفی کاری و طی طریق، خود را به نجف اشرف که قبله‌گاه مبارزین گردیده بود می‌رساند.
در همین سفر است که او رسماً به سلک روحانیت درمی‌آید و «عمامه» را که نشانی است بر مسئولیت‌پذیری و تقدس راهِانتخاب شده، بدست مبارک امام خمینی بر سرمی‌نهد. در این سفر نیز او ضمن فراگیری سفارشها ووصایای مبارزاتی حضرت امام، از فرصت استفاده کرده و ازمحضر درس پدر و برادر بزرگوار و دیگر اساتید حوزه نجف بهره می‌گیرد.
.
انتهای پیام /*